Boczkowski, Jerzy

Zgłoszenie do artykułu: Boczkowski, Jerzy

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Boczkowski, Jerzy

Pseudonim:

Old Goj

Data urodzenia:

24 kwietnia 1882

Miejsce urodzenia:

Włocławek

Data śmierci:

5 kwietnia 1953

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Kompozytor. W 1900 r. ukończył gimnazjum realne w Warszawie. Po maturze rozpoczął studia w Politechnice Warszawskiej, kontynuował je w Berlinie i Pradze. Po powrocie do kraju zaczął w 1908 r. pracować jako dziennikarz w warszawskiej „Nowej Gazecie”. Od 1909 r. współpracował jako kompozytor piosenek z kabaretem „Momus”. W 1915 r. został kierownikiem muzycznym Teatru „Żywa Mucha”, następnie kierował Teatrem „Miraż” (od września 1917 r.). 4 kwietnia 1919 r. otworzył Teatr „Qui pro Quo” i kierował nim do zamknięcia w 1931 r. Z kolei objął dyrekcję „Melodramu”. Od 1932 r. pracował jako recenzent teatralny „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”; używał niekiedy pseudonimu Old Goj. W 1933 r. był przez pewien czas dyrektorem Teatru „Morskie Oko”.

Na trzy lata przed wybuchem II wojny światowej wybrano go prezesem Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych; funkcję tę pełnił także po wojnie – do 1947 r. W 1939 r. kierował Teatrem „Małe Qui pro Quo”. Do wybuchu powstania warszawskiego prowadził Teatr „Złoty Ul”. Po wojnie był recenzentem teatralnym „Kuriera Codziennego”. Z jego twórczości kompozytorskiej największą popularność zyskały piosenki: Szumiały mu echa kawiarni, Niedobrze panie BobrzeLetnia przygoda; był również autorem operetek[1].

Bibliografia