Bogusławski, Antoni

Zgłoszenie do artykułu: Bogusławski, Antoni

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Bogusławski, Antoni

Data urodzenia:

28 listopada 1889

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

1956

Miejsce śmierci:

Londyn

Informacje

Poeta, pisarz, dziennikarz, tłumacz, oficer Wojska Polskiego. Ukończył Gimnazjum im. gen. Wojciecha Chrzanowskiego w Warszawie. Działalność niepodległościową rozpoczął w tajnych związkach młodzieży gimnazjalnej i akademickiej „Pet” (Przyszłość) i „Zet” (Związek Młodzieży Polskiej). Za udział w organizowaniu strajku szkolnego został osadzony w więzieniu, a następnie skazany na wysiedlenie za granicę. Wyjechał do Francji. Studiował prawo na Uniwersytecie w Montpellier. Po uzyskaniu dyplomu pracował na tej uczelni przez cztery semestry jako wykładowca na kursach dla cudzoziemców przy Wydziale Literackim. Po wybuchu wojny kierował biurem Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny. Od 1915 r. służył w armii rosyjskiej; był współorganizatorem szwadronu kawalerii oraz ułanem Pułku Ułanów Krechowieckich (ułan 214 p.uł. Armii Ochotniczej). Podczas I wojny światowej był również słuchaczem szkoły kawaleryjskiej w Elizabetgradzie, po której ukończeniu, wraz z utworzonym przez siebie szwadronem, wstąpił do powstającego po rewolucji lutowej w 1917 r. I Korpusu Polskiego. Po zakończeniu wojny uzupełnił wykształcenie wojskowe w Wyższej Szkole Wojennej, uzyskując stopień dyplomowanego majora. Był pracownikiem Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych, Wojskowego Biura Historycznego i Sztabu Głównego. W 1926 r. przeszedł w stan spoczynku, a od 1929 r. działał głównie na polu dziennikarskim i literackim. Pracował w redakcji „Kuriera Warszawskiego”, zajmował się tłumaczeniami z chorwackiego i rosyjskiego.

Od listopada 1939 r. pełnił służbę w sztabie gen. Sikorskiego we Francji. Był również szefem Cenzury Wojskowej w Ministerstwie Obrony Narodowej, a następnie komendantem Kwatery Prasowej oraz szefem polskich korespondentów wojennych. W czasie II wojny światowej przebywał również w Anglii, gdzie m. in. nakładem Wydawnictwa Książnica Polska ukazał się zbiór jego wierszy dla dzieci pt. Tereska w języku polskim i angielskim, z ilustracjami Mariana Walentynowicza.

Wydał kilka zbiorków poezji: Honor i ojczyzna (1927 r.), Dwór (1929 r.), Na biwaku (1929 r.), Zwierciadełko (1929 r.), Na strażnicy (1932 r.). Kwiat wiśniowy[1].

Bibliografia