Boroński, Jerzy

Zgłoszenie do artykułu: Boroński, Jerzy

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Boroński, Jerzy

Data urodzenia:

31 stycznia 1885

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

11 października 1935

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Aktor charakterystyczny, monologista. Był synem Adolfa i Edwardy z Neumanów. Do gimnazjum uczęszczał w Krakowie. W 1905 r. debiutował w Teatrze Polskim w Poznaniu. Następnie grał w Teatrze Ludowym w Krakowie, w latach 1908–1912 ponownie w Poznaniu, a w późniejszym czasie m.in. w Teatrze Nowym we Lwowie oraz Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Po przeniesieniu się do Warszawy był aktorem charakterystycznym w teatrach: Qui pro Quo, Stańczyk, Perskie Oko, Morskie Oko, Hollywood. Reżyserował operetki, należał do Zarządu Głównego Związku Artystów Scen Polskich.

Znany był przede wszystkim jako znakomity wykonawca szmoncesów – był najlepszym interpretatorem utworów tego gatunku obok Ludwika LawińskiegoKonrada Toma. Obdarzony charakterystycznie brzmiącym głosem, wrodzonym komizmem oraz zdolnościami aktorskimi, należał do czołówki warszawskich aktorów charakterystycznych i kabaretowych[1].

Bibliografia