Brajnin, Abram Lazarewicz

Zgłoszenie do artykułu: Brajnin, Abram Lazarewicz

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Brajnin, Abram Lazarewicz

Data urodzenia:

3 grudnia 1880
Dzień urodzenia jest niepewny – niektóre źródła podają 15 grudnia.

Miejsce urodzenia:

Kazań

Informacje

Rosyjski śpiewak operowy (tenor). Z zawodu był farmaceutą. Śpiewu operowego uczył się w Szkole Muzycznej A. Hummerta w Kazaniu. W latach 1898–1900 studiował u N. Preobrażeńskiego. Debiutował w 1900 r. w Operze w Kazaniu. W 1901 r. wyjechał na dalszą naukę do Mediolanu. Tam opiekę roztoczył nad nim Enrico Caruso i pokierował jego studiami. Od 1902 r. występował w teatrach operowych Odessy, Kijowa, Charkowa, Permu, Saratowa, Niżnego Nowgorodu. W 1910 r. dokonał w Kijowie nagrań dla Syreny Record. Śpiewał główne partie tenorowe m.in. w Fauście Charles’a Gounoda, Damie Pikowej Czajkowski_Piotr, Carmen George’a Bizeta; wielokrotnie występował wspólnie z Fiodorem Szalapinem.

Dysponował pięknym, czystym głosem o jasnej barwie i starannej dykcji, ceniono go szczególnie jako kameralistę, był także dobrym aktorem. Karierę artystyczna zakończył w 1941 r. w Swierdłowsku. Zmarł prawdopodobnie podczas II wojny światowej[1].

Bibliografia