Gruszczyński, Stanisław

Zgłoszenie do artykułu: Gruszczyński, Stanisław

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Gruszczyński, Stanisław

Data urodzenia:

6 stycznia 1891

Miejsce urodzenia:

Ludwinów

Data śmierci:

3 lutego 1959

Miejsce śmierci:

Milanówek

Informacje

Śpiewak. Naukę śpiewu operowego rozpoczął u Stefana Dudzińskiego. Debiutował 31 października 1915 r. w teatrze „Nowości” w operetce Polska krew Oskara Nedbala i osiągnął ogromny sukces. Wiosną następnego roku wystąpił w operze w Teatrze Wielkim. Na scenie tej śpiewał w czołowych partiach tenorowych od 1916 do 1931 r. Szybko zyskał miano jednego z największych polskich śpiewaków. Jego kariera postępowała w błyskawicznym tempie. Śpiewał główne partie w najbardziej znanych operach. Wielokrotnie występował za granicą – w Hiszpanii, Portugalii, we Włoszech, Rumunii, Czechosłowacji, Jugosławii.

W latach trzydziestych występował głównie w teatrach rewiowych, gdyż zaczął powoli tracić głos. Zagrał w kilku filmach (Księżna Łowicka, Ziemia obiecana i innych). W latach 1936–1938 śpiewał ponownie w Teatrze Wielkim. Dokonał nagrań dla wytwórni „His Master’s Voice”, „Syreny Record”, „Polskiej Płyty”, „Odeonu”. Jego największym sukcesem śpiewaczym i jednocześnie aktorskim była rola Otella w operze Giuseppe Verdi’ego w Teatrze Wielkim w Warszawie. Po II wojnie światowej pracował w Teatrze Wielkim jako kierownik statystów[1].

Bibliografia