Jasiński, Edward

Zgłoszenie do artykułu: Jasiński, Edward

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Jasiński, Edward

Data urodzenia:

1912

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

1990

Miejsce śmierci:

Port Charlotte (USA)

Informacje

Piosenkarz. W 1931 r. rozpoczął naukę śpiewu w Studium Operowym Janiny Korolewicz-Waydowej, uczył się też u Eugeniusza Koppa. W 1933 r. zaczął występować samodzielnie jako śpiewak. W drugiej połowie lat trzydziestych został statystą w Polskim Radiu i zaczął powoli odnosić swe pierwsze sukcesy. W 1937 r. założył Trójkę Radiową – zespół rewellersów. Pod koniec 1937 r. dokonał pierwszych nagrań dla wytwórni „Odeon”. Na początku 1938 r. został zaangażowany przez „Syrenę Record” i dokonał nagrań solowych. W okresie okupacji hitlerowskiej wraz z Czwórką Radiową występował w kawiarniach warszawskich. Występy te trwały do 1942 r. Później pracował jako stroiciel fortepianów, mechanik, fotograf uliczny itp.

Powstanie w 1944 r. przeżył w Warszawie. Od listopada 1945 r. śpiewał ponownie w Polskim Radiu, zaangażowany przez Władysława Szpilmana. W lutym 1946 r. zdobył pierwsze miejsce w konkursie na refrenistę orkiestry radiowej Jana Cajmera. Z orkiestrą tą występował potem w audycjach Mozaika muzyczna oraz jako solista z Sekstetem Polskiego Radia pod dyrekcją Stefana Rachonia. W 1947 r. wyemigrował na stałe do USA[1].

Bibliografia