Zespół Klandestein powstał w 1993 r. z inicjatywy Piotra Grzesika – kbrd., fl.). Przez skład przewinęło się blisko dwudziestu muzyków. Nazwa oznacza działalność nielegalną, przestępczą, podziemną (patrz ang. clandestine, fr. clandestin(e)).

Wykonuje muzykę elektroniczną, która jest oparta na siedmiodźwiękowych frazach, tzw. modułach. To metoda tworzenia muzyki, jak również sposób dokumentacji czasu. Źródłem modułów jest system, w którym każdy dzień życia lidera zespołu został wyrażony przez jeden dźwięk. W trakcie występów moduł zostaje wcielony w materię akustyczną i podlega przemianom; jest fundamentem, na którym wspiera się dźwiękowa budowla, wznoszona dzięki grze muzycznych skojarzeń i współdziałaniu wykonawców. Na tych zasadach muzyka zespołu opiera się od początku działalności, przy czym przechodziła przez kilka etapów: od czysto akustycznych początków (flet prosty, gitara akustyczna, perkusja), poprzez etap czysto elektroniczny (automat perkusyjny, syntezator, komputer), aż po obecne zastosowanie środków elektroakustycznych.

Ze względu na skłonność do rozlewnego brzmienia i inne cechy, bliskie konwencji ambientu i muzyce psychodeliczno-transowej, a także z racji obecności elementów silnie dysonansowych oraz upodobanie do nastrojów bliskich poetyce filmów grozy, lider określa muzykę Klandestein mianem zombientu. To medytacyjny, hipnotyzujący, nastrojowy, czasem nieco mroczny ambient, któremu towarzyszą wprawiające w trans dźwiękowe onomatopeje. Nie brakuje inspiracji techno, dark ambientem, a także minimal music Rileya, Reicha czy La Monte Younga, jak również niemiecką muzyką elektroniczną (krautrcock, Kosmische Musik) Klausa Schulze, Popol Vuh i wczesnego Tangerine Dream. Wiele nagrań z okresu po 2000 r. (m.in. płyta Planet Tiger) przepojona jest charyzmatycznym głosem wokalistki Marzeny Boroń, który w elektroniczne pejzaże zdaje się wprowadzać elementy magii i sacrum.

W latach 1996–2001 Klandestein wielokrotnie występował w krakowskich klubach, m.in.: Burzliwy Poniedziałek, Klub Otwarty, Klub Pod Jaszczurami, Łaźnia (m.in. muzyka live do filmu niemego Der Golem P.Wegenera, oraz koncert poświęcony postaci austriackiego poety Georga Trakla) , No Name, Roentgen i Żaczek, a także dwukrotnie w tzw. Muszli, galerii autorskiej Bronisława Chromego. W 2002 r. wziął udział w festiwalu Ambient w Gorlicach. W latach 2000–2003 był związany z Galerią TAM (Twórcza Akcja Młodych), gdzie łączył swoje występy z projekcjami filmowymi (m.in.: Iwan Groźny, reż. S. Eisenstein; Męczeństwo Joanny D’Arc, reż. C. Dreyer). Klandestein ma w dorobku wiele sesji nagraniowych (począwszy od 1994 r. – około 130), z których każda otrzymała przypadające na dzień nagrania imię solenizanta. Wybór z sesji nagranych pod koniec 2000 r. i fragmentów koncertów znalazł się na płycie zespołu pt. Planet Tiger (m.in.: Trill O’Beat, Sabbath Mater, Trauman), na której słychać inspirację kulturami: arabską, bałkańską, żydowską i Dalekiego Wschodu – japońską i chińską. Utwór Spacebowls, stworzony przy współpracy z Nemezis, ukazał się na składance wytwórni Requiem Records City Songs IV. Ponadto lider nagrał trzy płyty solowe: Cykl (1993 r.), Feary Tales (1999 r.) i Melanhole (2000 r.)^[1].