Ksiądz mi zakazował

Zgłoszenie do artykułu: Ksiądz mi zakazował

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Ksiądz mi zakazował

Bom strzelec

Ksiądz mi zakazywał

Melodia:

ludowa[5]

Informacje

Piosenka ta podobno wyszła jeszcze z organizacji warszawskich, a śpiewana była w czasie ćwiczeń drużyniackich i strzeleckich w Krakowie. Dwie ostatnie zwrotki powstały już w Królestwie. W Karpatach rozpowszechnili je żołnierze I-go pułku[1].

Na ważną sprawę zwraca uwagę Stanisław Czernik w książce pod tytułem Humor i satyra ludu polskiego. Wiele pieśni podlegało cenzurze ze strony samych zbieraczy i etnografów. Zygmunt Gloger, typowy szlachcic zżymał się na pieśni antydworskie i frywolne obyczajowo. Oskar Kolberg, choć mieszczanin, był uzależniony od swoich sponsorów. Na plebanii czy w pańskim salonie chłop bał się i krępował śpiewać pieśni zbyt zuchwałe czy frywolne, ale za to „przy sobocie, po robocie” nie hamował temperamentu i wesołości[7].

Bibliografia

1. 

Zbyszko W. Mroczek, Muza Legionów Polskich 1914–1915: oryginalne śpiewy i śpiewki wojenne z melodiami. Z. 2, Kraków, Mroczek, Zbyszko Wilhelm, 1916, s. 64, 65.

2. 

M. B. Nowina, Pieśni narodowe, wojenne, obozowe, ludowe: z muzyką, Warszawa, Księgarnia Maksymiliana Borkowskiego, 1916, s. 41–43.

3. 

Zagórski Adam, Żołnierskie piosenki obozowe: (50 piosenek – tekst i melodie), Piotrków, Drukarnia Polska, 1916, s. 13, 14.

4. 

Szul Bogusław, Piosenki leguna tułacza, Warszawa, 1919, s. 96.

5. 

Adrjański Zbigniew, Śpiewnik „Iskier”: pieśni i piosenki na różne okazje, wyd. 2, Warszawa, Wydawnictwo „Iskry”, 1976, s. 178.

6. 

Nasze piosnki polowe

7. 

Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 173.
Publikacja nie zawiera informacji na temat autora tekstu oraz muzyki utworu.

8. 

Nowy_Spiewnik_Polski_1794_1914_1920_Wydanie_II

9. 

Biernacki Wacław, Marsze i piosenki Brygady Piłsudskiego, Kraków, Baranowski, Michał, 1915, s. 25, 26.
Finansowanie

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.

Copyright © 2007-2024 Biblioteka Polskiej Piosenki. Zapoznaj się z polityką prywatności oraz informacją o wykorzystywaniu plików cookie.