Landy, Jan

Zgłoszenie do artykułu: Landy, Jan

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Landy, Jan

Data urodzenia:

2 stycznia 1907

Miejsce urodzenia:

Płock

Data śmierci:

15 marca 1941

Informacje

Świadectwo dojrzałości uzyskał w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Prowadził kancelarię adwokacką wraz z bratem Adamem, również prawnikiem z wykształcenia. Obaj mieli za sobą także studia muzyczne. Adam Landy był pianistą oraz akompaniatorem, natomiast Jan Landy wychowankiem Konserwatorium Warszawskiego i uczniem znanego pedagoga Margerity Kazuro-Trombini, próbował także swoich sił w kompozycji. Właściwy debiut w tej dziedzinie przypadł dopiero na lata niewoli, kiedy po kampanii wrześniowej w stopniu podporucznika rezerwy piechoty, znalazł się w obozie jeńców wojennych w Weilburgu IX B, a następnie został przeniesiony do Woldenberga II C. Niestety jego dalszą twórczość przerwała samobójcza śmierć[1]. Była wynikiem choroby drutów kolczastych, na którą cierpiał od dłuższego czasu. Zanim trafił do Oflagu IIC Woldenberg (Dobiegniew) przebywał wcześniej w sześciu oflagach i stalagach. Został pochowany na cmentarzu obozowym, a następnie ekshumowany i pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Gorzowie[2].

Bibliografia