Nazwisko: |
Landy, Jan |
Data urodzenia: |
2 stycznia 1907 |
Miejsce urodzenia: |
Płock |
Data śmierci: |
15 marca 1941 |
Świadectwo dojrzałości uzyskał w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Prowadził kancelarię adwokacką wraz z bratem Adamem, również prawnikiem z wykształcenia. Obaj mieli za sobą także studia muzyczne. Adam Landy był pianistą oraz akompaniatorem, natomiast Jan Landy wychowankiem Konserwatorium Warszawskiego i uczniem znanego pedagoga Margerity Kazuro-Trombini, próbował także swoich sił w kompozycji. Właściwy debiut w tej dziedzinie przypadł dopiero na lata niewoli, kiedy po kampanii wrześniowej w stopniu podporucznika rezerwy piechoty, znalazł się w obozie jeńców wojennych w Weilburgu IX B, a następnie został przeniesiony do Woldenberga II C. Niestety jego dalszą twórczość przerwała samobójcza śmierć[1]. Była wynikiem choroby drutów kolczastych, na którą cierpiał od dłuższego czasu. Zanim trafił do Oflagu IIC Woldenberg (Dobiegniew) przebywał wcześniej w sześciu oflagach i stalagach. Został pochowany na cmentarzu obozowym, a następnie ekshumowany i pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Gorzowie[2].