Literat, autor librett i tekstów piosenek, także tłumacz. Do gimnazjum uczęszczał w Miechowie, ukończył je w 1939 r^[2]. Był to czas pierwszych kroków w stronę poezji. Od września 1939 r. mieszkał w Ostrowcu Świętokrzyskim. Działalność konspiratora rozpoczął bezpośrednio po kampanii wrześniowej w „Szarych Szeregach”. Następnie wstąpił do grupy dywersyjnej Związku Walki Zbrojnej oraz do Armii Krajowej, aż wreszcie zaangażowano go do akcji „N” (dywersja propagandowa wśród Niemców). W drugiej połowie 1943 r. na trop tej siatki wpadło gestapo. Wśród aresztowanych i osadzonych w radomskim więzieniu znalazł się również Mirosław Łebkowski. W 1944 r. wywieziono go do Oświęcimia (otrzymał numer 169601), a następnie przeszedł przez obozy koncentracyjne w Buchenwaldzie, Dorze i Ravensbrück. Z tego ostatniego próbował uciec, ale schwytano go i uwięziono w Malchow. Udało się mu jednak stamtąd wydostać w kwietniu 1945 r. W kryjówce, którą znalazł w okolicznych polach, przetrwał, aż do wkroczenia wojsk radzieckich. Po wyzwoleniu zamieszkał w Warszawie, gdzie ukończył studia w Szkole Głównej Handlowej i poświęcił się działalności literackiej^[1].

Jako poeta debiutował w prasie podziemnej. W 1943 r. napisał tekst piosenki partyzanckiej pt. Sonderabteilung.

Jest autorem:

– tłumaczeń dzieł sakralnych dla Państwowego Wydawnictwa Muzycznego i Filharmonii Narodowej;

– sztuki dla młodzieży Gość z kosmosu;

– musicali Turniej w Rio de Maracaso (współaut. libr. Jerzy Walden, muz. Piotr Hertel, Henryk Debich), Opiekun mojej żony (współaut. libr. Jerzy Walden, muz. Piotr Hertel);

– przekładów librett operowych Tannhäuser, Kawaler srebrnej róży, Zagraj nam Johnny (współaut. Stanisław Werner), Płaszcz, Gianni Schicchi, Siostra Angelica, Córka pułku, Zięć bez rodowodu (współaut. Stanisław Werner, T. Laskowski), Wesołe kumoszki z Windsoru, Anna Bolena, Bal maskowy (współaut. T. Laskowski), Kserkses (współaut. Jerzy Kondracki);

– przekładów librett operetkowych i musicalowych Popłoch wśród dziewcząt, Wesele Kreczyńskiego, Piękna Galatea (współaut. Stanisław Werner), Noc w Wenecji, Paganini, Gasparone (współaut. Stanisław Werner, T. Laskowski), Dama z portretu, Dwa serca i wiedeński walc, Giuditta, Księżniczka Trebizondy (współaut. Stanisław Werner, Jerzy Kondracki), Gejsza, Róża wiatrów (współaut. Stanisław Werner, Marian Niewiarowski), Dzwony z Corneville (współaut. Jerzy Kondracki, T. Laskowski), Skowronek (współaut. Danuta Baduszkowa);

– librett operetkowych Rewizor jedzie według Mikołaja Gogola (współaut. Stanisław Werner, muz. Jan Tomaszewski); Nasz człowiek w Hawanie według Grahama Greene’a (współaut. Stanisław Werner, Wanda Wróblewska, muz. Jan Tomaszewski);

– scenicznych i książkowych utworów dla dzieci: Skarby złotej kaczki, Drzewko Aby Baby (współaut. Stanisław Werner, muz. Józef Talarczyk), O kołku w płocie co służył w piechocie (współaut. Stanisław Werner), Mowgli syn dżungli według Rudyard Kiplinga (współaut. Stanisław Werner) i Dwie podróże Guliwera według Jonathana Swifta (współaut. Stanisław Werner);

– autorskich zbiorków piosenek i utworów estradowych Czy pozwoli panna Krysia, Do pięknej niedzieli oraz Uskrzydleni i pancerni;

– tekstów pieśni i piosenek żołnierskich i estradowych m.in. dla Chóru Czejanda, Bractwa Kurkowego, Dwa Plus Jeden, Grupy ABC, Happy End, Homo Homini, Partity, Reny Rolskiej, Tercetu Egzotycznego, Violetty Villas i Tadeusza Woźniakowskiego.

Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej (odcinek 60 w reżyserii Ryszarda Wolańskiego).

Jest laureatem:

– III nagrody za Piosenkę z całusem oraz nagrody Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu za A gdzie to jest... na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’65,

– Srebrnych Pierścieni na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu w 1971 r. i w latach 1973–1974,

– Złotych Pierścieni na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu w 1972, 1974 i 1977 r^[2].

Pracował również jako kierownik literacki Śląskiej Estrady Wojskowej i tworzył teksty piosenek, przeważnie wojskowych. Wiele z nich zyskało popularność, jak np. Na strażnicy, Saperzy, saperzy oraz Kiedyśmy wracali z Berlina, którą stworzył wspólnie ze Stanisławem Wernerem^[1]. Od 1965 r. współpracuje ze Stanisławem Wernerem, tworząc spółkę autorską Stamir^[2].