Śpiewaczka, pieśniarka. Około 1901 r. rozpoczęła studia wokalne u Jana Reszkego i Stanisława Boguckiego oraz studia gry aktorskiej u Honoraty Leszczyńskiej.

Debiutowała w Warszawie 24 marca 1909 r. w Baronie cygańskim Johanna Straussa, zyskując doskonałe recenzje. Od tego momentu stała się primadonną operetki Warszawskich Teatrów Rządowych. W 1909 r. debiutowała na płytach „Syreny Record” w repertuarze operetkowym; do końca 1912 r. nagrała pokaźną liczbę płyt (po polsku i rosyjsku).

Podczas I wojny światowej występowała w Rosji. Jej powrót na sceny warszawskie 14 listopada 1918 r. został przyjęty przez publiczność manifestacyjnie. Ponownie objęła miejsce primadonny w „Nowościach” (ul. Daniłowiczowska). Po 1922 r. występowała na różnych scenach, m.in. w Wilnie, Krakowie, Lwowie oraz za granicą – w Wiedniu i Budapeszcie. Od 1926 r. śpiewała w Teatrze Messal i Niewiarowskiej, następnie na sezon 1927/1928 powróciła do „Nowości” (ul. Bielańska). W 1928 r. grała w „Morskim Oku”, Teatrze Małym we Lwowie oraz warszawskim teatrze „Znicz”.

W 1929 r. otworzyła w Warszawie „Operetkę Lucyny Messal”. W latach trzydziestych angażowano ją do teatrów rewiowych, m.in. do „Wesołego Wieczoru”, „Hollywood”, „Kameleona”, „Praskiego Oka”. W 1936 r. otrzymała engagement do teatru muzycznego „8.15”, natomiast od 1938 r. występowała w Teatrze Wielkim.

Po II wojnie światowej była aktorką charakterystyczną w Teatrze Nowym.^[1]