Pierwszy powojenny warszawski zespół jazzowy utworzony w 1951 r. z inicjatywy Władysława Sosnowskiego i Ireneusza Szymanowskiego. Pierwszy skład: Kazimierz Droń – g., Tadeusz Federowski – dr., Władysław Sosnowski – ten. sxf., Bogdan Spasiński – pf., Jerzy Stępień – cb., Irenusz Szymanowski – cl., Marek Wagner – pf., acc., Adam Zarzycki – acc., vno.

Oficjalnie działał jako zespół taneczny przy Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym „Kam”. Uczestniczył w wielu imprezach okolicznościowych, akompaniował też zespołowi baletowemu. Muzykę improwizowaną grał na próbach i koncertach zamkniętych, gdyż publiczne granie jazzu zgodnie z wytycznymi Zjazdu Kompozytorów i Muzykologów Polskich z sierpnia 1949 r. uznawane było za przejaw sympatii dla wrogich ideologii.

W 1956 r. wystąpił na jam session podczas I Międzynarodowego Festiwalu Jazzowego w Sopocie w składzie: Simon Geber – g., Andrzej Łapiński – dr., W. Sosonowski – ten. sxf, Bohdan Styczyński – tr., Ireneusz Szymanowski – cl., M. Święcicki – pf. Mimo politycznej odwilży nadal był szykanowany za popularyzowanie muzyki jazzowej w środowisku studenckim. W 1957 zmienił nazwę na Foksal Semi Dixieland. Istniał do 1960 r.

Przez krytyków muzycznych nazywany był przedsionkiem polskiego jazzu. Grało w nim wielu znanych później muzyków jazzowych, m.in.: Wacław Czyż, Wojciech Fałdowski, Jerzy Herman, Adam Sławiński, Mateusz Święcicki, Gwidon Widelski, Jerzy Zimiński – pf., Jan Brągiel, Wiesław Ejssymont – tr., Jerzy Borowiak, Jerzy Kowalski, Henryk Orłowski – tbn., Bohdan Kezik – cb., Leopold Hryniewiecki, Władysław Jagiełło, Mieczysław Wadecki – dr^[1].