Sołtysik, Bernard

Zgłoszenie do artykułu: Sołtysik, Bernard

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Sołtysik, Bernard

Data urodzenia:

2 maja 1940

Informacje

Muzyk, pedagog, kompozytor. Pracę zawodową rozpoczął jako nauczyciel wychowania muzycznego w łódzkich szkołach średnich. Początek pracy twórczej to koniec lat 60-tych. W tym okresie współpracował z Rozgłośnią Harcerską w Warszawie i założył zespół Cykady, który został laureatem Ogólnopolskiego Festiwalu Muzyki Młodzieżowej (org. Franciszek Walicki) – zespół uplasował się w „złotej dziesiątce”, obok m. in. Skaldów i grupy Blackout.

Kolejnym wielkim sukcesem okazało się utworzenie przez Bernarda Sołtysika zespołu Pro Contra, którego był kierownikiem artystycznym oraz kompozytorem większości przebojów. Działalność artystyczna Pro Contry przyniosła zespołowi i Bernardowi Sołtysikowi liczne nagrody oraz wyróżnienia. Wśród wielu innych nagród i wyróżnień warto wymienić choćby: Międzynarodowe Spotkania Wokalistów Jazzowych w Lublinie (za piosenkę A ja wciąż nie wierzę). Zwycięstwo w telewizyjnym plebiscycie piosenki Studio 13 (za utwór pt. Jeszcze dzionek zaczekam), a także wielokrotne zwycięstwa w Giełdzie Piosenki Radiowej ZAKR. Piosenka Kochajmy wojskowe orkiestry okazała się wielkim przebojem, odniosła również wielki sukces na Festiwalu w Kołobrzegu – zdobywając nagrodę Srebrnego Pierścienia oraz nagrodę dziennikarzy i publiczności (1974 r.) Bernard Sołtysik wraz z zespołem Pro Contra koncertował w Polsce i poza granicami m. in: RFN, NRD, Bułgarii, Rumunii, Czechosłowacji, USA, ZSRR. W słynnym Friedrichstadt-Palast w Berlinie zespół wystąpił jako gwiazda międzynarodowego programu. Podczas występów zagranicznych zrealizowano wiele recitali telewizyjnych i nagrań radiowych m. in: Berlin, Rostok, Drezno, Moskwa, Tbilisi, Baku, Kijów, Kiszyniów, Ryga, Wilno, Ostrawa.

W latach 70-tych i 80-tych Bernard Sołtysik był kierownikiem muzycznym międzynarodowych programów estradowych m. in: Meer unsere Meer, Złota jesień.

W latach 1972–1976 podjął współpracę z prof. Adolfem Dygaczem opracowując utwory z teki tego wybitnego zbieracza i folklorysty dla potrzeb Telewizji Polskiej.

Współpracował z Orkiestrą Polskiego Radia w Łodzi pod dyr. Henryka Debicha, z Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach pod dyr. Jerzego Miliana a także z ośrodkami telewizyjnymi w Łodzi, Katowicach, Wrocławiu, Szczecinie. Za zasługi artystyczne otrzymał wiele podziękowań i gratulacji m.in. od: Ministra Kultury i Sztuki, Komitetu Organizacyjnego Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie.

Bernard Sołtysik i zespół śpiewał chórki w latach 1972–1978 i dwukrotnie występował z własnym repertuarem w koncercie Gali Polskiej Piosenki w 1974 i 1976 r. Kompozytor znanych przebojów zespołu Pro Contra, wśród których największą popularnością cieszyły się: Jeszcze dzionek zaczekam, Kochajmy wojskowe orkiestry, Świat starych filmów, Miłosennie, Dyskoteka-start, Z tobą zawsze będzie lato, A ja wciąż nie wierzę, Dziewczyna i słonecznik, Gdzie ty jesteś wiosno, Co to za pan, To on – ten rytm, Maj, zawsze maj, Żyj w pełni, Zabierz mnie na małą chmurę, Mam to, co chcę.

W 1981 r. założył rockową grupę Prorock, której wokalistką była Krystyna Stolarska. Był kompozytorem większości jej utworów, zdobywając nagrody i wyróżnienia w radiowych, prasowych i telewizyjnych plebiscytach piosenki. Współpraca pomiędzy Bernardem Sołtysikiem i Krystyną „Gayga” Stolarską to wiele przebojów cieszących się dużą popularnością m. in: Ja ruchomy cel, Jeszcze godzin tyle, Ostatni singiel, Chodzę, stoję siedzę, leżę, Wypłakana poducha, Zabierz mnie do piekła, Sztuczny człowiek, Tak jak zimne ognie, Sens koloru, Mam dużo spraw. Razem z Gaygą zrealizowali recitale dla 1 i 2 programu TVP-Warszawa, Ośrodka Telewizyjnego-Łódź, Ośrodka Telewizyjnego-Katowice, Ośrodka Telewizyjnego-Wrocław, Ośrodka Telewizyjnego-Szczecin (wszystko na emisję ogólnopolską). Za granicą: TV-Baden-Baden, Moskwa, Talin, Ryga, Wilno, Berlin, Rostok, Drezno, Praga, Ostrawa, Bukareszt, Chicago – występ wraz z Gaygą z zespołem w słynnym koncercie telewizyjnym na rzecz Solidarności emitowanym na całe Stany Zjednoczone (WGN-TV) w 1981 r. Swoje utwory nagrywał dla Polskiego Radia w Łodzi, Warszawie, Katowicach, Deutsche Rundfunk w Kolonii, Berlinie i Dreźnie, Rostoku oraz dla czeskiego radia w Ostrawie. B. Sołtysik i Gayga z zespołem koncertowali w 28 krajach na pięciu kontynentach. Wraz z Gaygą uczestniczył w wielu międzynarodowych festiwalach i rockowiskach: recitale w Berlinie na Rock fur den frieden, Pradze na Rockfest, Bukareszcie na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki i dwukrotnie na Festiwalu Krajów Nadbałtyckich Palanga, na Dniach Polskich w Karwinie, Drezno – Międzynarodowy Festiwal Przebojów – wyróżnienie, Koncerty Live Aid w stolicach i wielkich miastach Europy. Gayga była gwiazdą wielkiego tournée międzynarodowych artystów z 10 krajów świata na rzecz głodujących w Etiopii.

W latach 90-tych XX w. powołał do życia nową formację rockowo-bluesową Jork, w skład której weszli trzej znani wokaliści: Gayga, Roman „Pazur” Wojciechowski, Jan „Kyks” Skrzek. Piosenka Bernarda Sołtysika Dopóki czujesz luz z tekstem Jarka Nowosada w wykonaniu formacji Jork to wielki sukces w plebiscycie telewizyjnym „Muzyczna Jedynka” (1 miejsce – nagroda dziennikarzy muzycznych rozgłośni radiowych i nagroda publiczności 1994 r.). Laureatem omawianego plebiscytu został również utwór pt. Żyje w nas blues – muz. Gayga, tekst Janusz Kondratowicz.

W latach 90-tych XX w. założył również dwie grupy muzyki dance MC Diva i Brothers Beat. Mc Diva szybko stała się popularna wśród młodzieży w latach 90-tych i zdobyła wiele nagród w plebiscytach radiowych, prasowych i telewizyjnych, m.in w telewizyjnym plebiscycie „Muzyczna Jedynka” (nagroda dziennikarzy i publiczności).

Poza działalnością estradową komponuje muzykę chóralną m.in: muzyka do wierszy ks. Jana Twardowskiego. Komponuje również muzykę ilustracyjną do programów TV i filmową m.in. do filmu dokumentalnego pt. Auschwitz oraz muzykę dla dzieci m.in. do znanego cyklu telewizyjnego Podróże Obieżystopki.

Autorzy tekstów z którymi współpracuje i współpracował to m.in.: Ryszard Czubaczyński, Andrzej Kuryło, Janusz Kondratowicz, Janusz Wegiera, Piotr Słowikowski, Andrzej Sikorowski, Wojciech Jagielski, Ziemowit Kosmowski, Magda Wojtaszewska, Marek Dutkiewicz, Kazimierz Drobik, Marek Gaszyński, Jarosław Nowosad, Marcin Lenda, Marek Nawrat, Julian Matej, Robert Noszczyk, Anna Markowa, Wiesław Machejko, Krzysztof Drzewiecki.

Z okazji 45–lecia działalności artystycznej za swoje osiągnięcia artystyczna otrzymał Odznakę Honorową Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla kultury polskiej” oraz Złotą Odznakę Honorową od Sejmiku Śląskiego „Za zasługi dla województwa śląskiego”.

Jest członkiem ZAKR i ZAiKS[1].

Bibliografia