Spiwak, Lew

Zgłoszenie do artykułu: Spiwak, Lew

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Spiwak, Lew

Pseudonim:

Sibiriakow, Lew

Spivaccini

Data urodzenia:

1870

Miejsce urodzenia:

Połownoje na Wołyniu

Data śmierci:

1938
Jest to data niepewna.

Miejsce śmierci:

Warszawa lub Amsterdam

Informacje

Śpiewak. Początkowo uczył się śpiewu u kantora Arona Ratzmana w Łucku, należał także do jego chóru. Później przez pewien czas sam śpiewał w synagodze. Około 1895 r. wyjechał do Włoch i rozpoczął studia wokalne u C. Rossi‘ego. Debiutował pod pseudonimem Spivaccini w mediolańskiej „La Scali”. Po powrocie do Rosji studiował śpiew operowy w Konserwatorium Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Muzycznego w Petersburgu. Debiutował w 1902 r. jako „basso cantante” i od tego momentu był solistą opery w Teatrze Maryjskim w Petersburgu. W 1912 r. dokonał w Petersburgu nagrań arii operowych dla „Syreny Record”. Po I wojnie światowej mieszkał na stałe w Warszawie, występował publicznie, prowadził działalność pedagogiczną. Zmarł najprawdopodobniej w Warszawie w 1938 r., ale nie wykluczone, że dopiero kilka lat później w Amsterdamie. Był czołowym rosyjskim basem, stawianym przez krytykę muzyczną tuż obok Fiodora Szaliapina, artystą bardzo znanym i owacyjnie przyjmowanym przez publiczność. Wśród artystów rosyjskich nagranych przez „Syrenę Record” przed 1914 r. bez wątpienia zajmował pierwsze miejsce[1].

Bibliografia