Grupa wokalno-instrumentalna utworzona we wrześniu 1969 r. w Krakowie z uczniów i studentów tamtejszych szkół muzycznych. Pierwszy skład: Jerzy Dura – vno, bg., Marek Marecki – voc., ten. sxf., Janusz Nowotarski – cl., alt sxf., Stanisław Orlita – bjo, g., Zbigniew Potoczek – dr., Józef Romek – voc., Janusz Wojsław – pf., oraz Zbigniew Raj – tbn., tb., kompozytor, aranżer i kierownik muzyczny.

Pierwszych nagrań radiowych dokonała na początku 1970 r. Wkrótce potem jej piosenka Szal czarny krwią zbryzgany zwyciężyła w Radiowej Giełdzie Piosenki. Z olbrzymim powodzeniem wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’70. W plebiscycie „Panoramy” uznana została za objawienie roku 1970 r., a „Sztandar Młodych” przyznał jej nagrodę za debiut. Od 1971 r. prowadziła intensywną działalność koncertową. Systematycznie dokonywała nowych nagrań dla archiwum Polskiego Radia. Jej specjalnością stały się artystyczne profanacje. Parodiowała znane utwory, niejednokrotnie celowo posługiwała się też zwykłą literacką szmirą. Stosowała dowcip aranżacyjny, używała także pozamuzycznego instrumentarium, jak cepy, garnki, gwizdki, klaksony itp.

Od 1976 r. działała pod nazwą Granda Banda w składzie: Jerzy Dura – vno, voc., Marek Grausberg – g., Adam Kapera – ten. sxf., Zbigniew Potoczek – dr., Krzysztof Szachnowski – pf., Marian Śmiłek – bg, oraz Zbigniew Raj – synt., voc., kierownik muzyczny. Wraz ze zmianami personalnymi zmieniło się oblicze stylistyczne grupy. Grała także muzykę z elementami funky, rocka i jazzu. Wystąpiła m.in. podczas Konkursu Jazzu Tradycyjnego „Złota Tarka” w Warszawie w 1978 r. i na Międzynarodowym Festiwal Wokalistów Jazzowych w Lublinie w 1979 r.

Dała łącznie około trzech tysięcy koncertów w kraju i za granicą, m.in. w NRD, Czechosłowacji oraz w ośrodkach polonijnych USA i Kanady. Zrealizowała recitale w Ośrodku Telewizyjnym Kraków (Koty za płoty) i w Ośrodku Telewizyjnym Wrocław (Gwiazdy, gwiazdki, gwiazdeczki). Jest bohaterem hasła w telewizyjnej wersji „Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej” odcinek 149 (reż. Ryszard Wolański). Rozwiązała się w grudniu 1980 r^[1].