Vogelfanger, Henryk

Zgłoszenie do artykułu: Vogelfanger, Henryk

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Vogelfanger, Henryk

Barker, Henryk

Pseudonim:

Konewka, Jaśko

Data urodzenia:

4 października 1904

Miejsce urodzenia:

Lwów

Data śmierci:

6 października 1990

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Aktor, monologista. Uczęszczał do VI gimnazjum klasycznego im. Stanisława Staszica, studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza i uzyskał tam tytuł doktora praw administracyjnych. Od 1935 r. prowadził we Lwowie własną kancelarię adwokacką. Jako aktor zdobył olbrzymią popularność dzięki kreowaniu postaci Tońka (w sławetnym duecie Szczepko–Tońko) w audycjach Polskiego Radia pt. Na wesołej lwowskiej fali. Wystąpił w trzech filmach komediowo-muzycznych: Będzie lepiej, WłóczęgiSercu batiara.

W 1935 r. nagrał w „Syrenie Record” jedyne swe przedwojenne płyty. Po ewakuacji Lwowa we wrześniu 1939 r. znalazł się w Rumunii. Brał udział w występach artystycznych dla uchodźców polskich w Busau. Następnie dotarł do Modeny we Włoszech, gdzie wszedł w skład Polskiej Czołówki Teatralnej Nr 1. Był także żołnierzem brygady pancernej generała Stanisława Maczka.

Po zakończeniu wojny mieszkał początkowo w Johannesburgu, później w Wielkiej Brytanii, gdzie wykładał łacinę w college‘ach. Używał wówczas nazwiska Barker. W 1988 r. powrócił do Polski[1].

Bibliografia