Solarzowa, Zofia

Zgłoszenie do artykułu: Solarzowa, Zofia

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Solarzowa, Zofia

Pseudonim:

Sym

Data urodzenia:

8 lutego 1902

Miejsce urodzenia:

Odessa

Data śmierci:

1988

Informacje

Razem z mężem Ignacym Solarzem, działaczem ludowym i oświatowym oraz przywódcą ruchu „młodowiejskiego”, a także spółdzielczego, uczestniczyła w organizowaniu Uniwersytetu Ludowego w Szycach k. Krakowa. Od 1924 r. wykładała na UL zyskując sobie coraz większe uznanie jako działaczka wiejskiego ruchu społeczno-kulturalnego. W 1932 r. Solarzowie stworzyli kolejny Uniwersytet w Gaci Przeworskiej, w którym kształcili się znani później działacze „Wici”. Tam zastała ich wojna. Po śmierci męża, którego w 1940 r. zamordowali hitlerowcy, Zofia Solarzowa nie przerwała pracy. Uniwersytet Ludowy w Gaci stał się jednym z ważniejszych punktów konspiracyjnej działalności Ludowego Związku Kobiet i Batalionów Chłopskich, których była członkinią. Prowadziła szeroką działalność kulturalno-oświatową, współpracowała z podziemną prasą „Rocha”, pisała artykuły, wiersze i piosenki, drukując je w konspiracyjnych „Wieściach”, „Chłopce” oraz „Żywii”. Jej utwór Do boju o Polskę Ludową wszedł m. in. do wydanego w 1944 r. na Rzeszowszczyźnie zbiorku Pieśni Batalionów Chłopskich. Po wojnie wydała Pieśni Wiejskiego Uniwersytetu Orkanowego, Sami tworzymy teatrSkalni ludzie[1].

Bibliografia