Od Bałtyku, aż do Karpat
I od Odry, aż po Bug
Trwa uparta nasza warta,
Abyś żyć spokojnie mógł.
Wierni Wiśle, wierni Odrze,
Znamy nurt ich, znamy brzeg...
Kto tę ziemię poznał dobrze,
Ten jej zawsze będzie strzegł.
Kiedy dźwięczy nasz miarowy krok,
Mocno bije serce naszej ziemi.
Naszą piosnkę ptak podchwyci w lot,
Gdy maszerujemy.
Każda chwila, każdy dzień i rok
Niech nie znają smutków ani cieni,
Niech nam w marszu bije niby młot
Serce naszej ziemi.
Niech nam ziemia zawsze kwitnie
I niech serce bije w niej.
Nam, żołnierzom, w jego rytmie
Maszerować będzie lżej.
Noga w nogę, ramię w ramię,
Ziemi głos nas będzie wiódł.
Przecież służba nasza – dla niej,
Dla niej nasz żołnierski trud.
Kiedy dźwięczy nasz miarowy krok...[1]