W tej wersji to utwór kabaretowy z tekstem Czesława Gumkowskiego i muzyką Ludwika Halperna. Istnieją jednak liczne wersje uliczne Czarnej Mańki. Jest kilkanaście pieśni również o Rudej Mańce, Klawej Helce, Rum–Helce oraz innych znanych damach z warszawskiego półświatka. Na domowy użytek przetłumaczono nawet z rosyjskiego słynną pieśń o Murce. Rejestr tych postaci opiera się zresztą na autentycznych rejestrach policyjnych. Czarna Mańka nie daje się jednak zdystansować rywalkom do popularności. Wnikliwe studium poświęcił jej kiedyś Leopold Tyrmand. Ostatnio Czarną Mańkę ekshumowano w sztuce Jerzego Waldorfa – Wodewil spod mostu w Teatrze Syrena. Nie bez powodzenia, co o czymś świadczy[2].