Jazzowy saksofonista sopranowy i tenorowy, flecista, kompozytor i aranżer. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w Krakowie. Debiutował w 1960 r. w lubelskim zespole Witolda Miszczaka. W 1963 r. został saksofonistą tenorowym krakowskiego zespołu Jazz Darings Tomasza Stańki. Z zespołem tym współpracował do jego rozwiązania w 1974 r. Występował z nim niemal w całej Europie (m. in.: Austria, RFN, Szwajcaria, Włochy) i nagrał trzy płyty: Music For K. (1970 r.), Jazz Message From Poland (1972 r.) i Purple Sun (1973 r.)^[2]. W 1964 r. wystąpił po raz pierwszy na Międzynarodowym Festiwalu „Jazz Jamboree” w Warszawie w Kwintecie Andrzeja Trzaskowskiego^[1]. Z tą grupą nagrał trzy płyty: Jazz Jamboree ’64, The Andrzej Trzaskowski Quintet (1965 r.) i Seant – The Andrzej Trzaskowski Sextet (1966 r.)^[2]. Współpracował także z Krzysztofem Komedą^[1], z zespołami Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego – Studiem Jazzowym Polskiego Radia i Stowarzyszeniem Popierania Prawdziwej Twórczości „Chałturnik”, z którymi nagrał sześć płyt, w tym: Kto tak pięknie gra (1973 r.) i Sprzedawcy glonów (1973 r.)^[2], a także z Kwartetem Jana Jarczyka.

Od 1976 r. prowadzi własne zespoły. W roli lidera debiutował z Kwintetem w składzie: Jerzy Bezucha – dr., Marek Bliziński – g., Andrzej Dechnik – cb., Janusz Muniak – sopr. sxf., ten. sxf., Paweł Perliński – pf^[1]. Z kwintetem nagrał płytę pt. Question Mark w 1978 r., debiut stanowiący podsumowanie 20 lat doświadczeń^[2].

W 1979 r. utworzył Kwartet: Jerzy Bezucha – dr., Andrzej Dechnik – cb., Janusz Muniak – sopr. sxf., ten. sxf., Jarosław Śmietana – g^[1]. Z Kwintetem nagrał płytę pt. Placebo w 1982 r. – znakomitą próbkę twórczości saksofonisty. Znajdziemy na niej cztery kompozycje lidera, w tym: hard-bopową A-Tisket A-Zasket, funk-rockową Funky dla pani Hanki i piękną balladę liryczną Nie bądź na mnie zła^[2].

W jego zespołach grali także: Andrzej Cudzich, Antoni Dębski, Paweł Jarzębski – cb.; Bogdan Kierach, Jacek Pelc, Krzysztof Zawadzki – dr.; Lesław Możdżer, Włodzimierz Pawlik, Wojciech Puszek – pf^[1].

W 1986 r. ukazała się rejestracja koncertu Janusza Muniaka, który miał miejsce podczas XXXI Zaduszek Jazzowych w Krakowie.

Potem po długiej przerwie, dopiero w połowie lat 90-tych XX w. doszło do ponownego ożywienia w jego nagraniowej działalności. Wtedy to wraz ze Zbigniewem Wegehauptem – cb. i Michałem Miśkiewiczem – dr. oraz innymi czołowymi polskimi jazzmanami nagrał trzy kolejne płyty kompaktowe: You Know These Songs (1994 r.), Not So Fast (1995 r.) i One And Four (1997 r.).

Muzyk często brał udział w spotkaniach muzyków w Tatrach na Jazz Campingu Kalatówki. Stworzył własny zespół – Janusz Muniak Quartet. W jego skład weszli: Przemysław Strączek – g., Adam Kowalewski – cb., Grzegorz Masłowski – dr. i Janusz Muniak – ten. sxf. Prowadził również własny sekstet, do którego zaprosił muzyków młodego pokolenia, wśród których znaleźli się: Marcin Ślusarczyk – sxf., Tomasz Grzegorski – sxf., Maciej Adamczak – cb., Sebastian Frankiewicz – dr. i Michał Tokaj – pf. Z najnowszego okresu działalności Janusza Muniaka pochodzi płyta Just Friends (2000 r.). W nagraniu płyty pomagali również członkowie warszawskiej formacji Simple Acoustic, to jest: Sławomir Kurkiewicz i Michał Miśkiewicz. Autorską dyskografię Muniaka za ostatni okres uzupełniają albumy: Spotkanie (1998 r.) i Annie (2002 r.)^{[2], [4]}.

Współpracował z zagranicznymi jazzmanami, m.in. z George’em Brucknerem, Dirkiem A. Dhonauem – dr., Donem Cherrym, Freddiem Hubbardem – tr., Hankiem Mobleyem, Charliem Venturą – ten. sxf., Hankiem Jonesem, Pierre’em Pausgenem, Gerdem Schullerem – pf.

W 1990 r. i w latach 2006–2007 zwyciężył w ankiecie Jazz Top magazynu „Jazz Forum” w kategorii saksofon tenorowy, a w 2011 r. został uznany za najlepszego saksofonistę w Polsce. W 2015 otrzymał Złotego Fryderyka za całokształt pracy twórczej.

Od 1992 r. prowadził w Krakowie pierwszy prywatny Jazz Club „U Muniaka”, gdzie najłatwiej było zetknąć się z jego muzyką. Jego karierze poświęcone jest hasło w telewizyjnej wersji Leksykonu Polskiej Muzyki Rozrywkowej odc. 69 (reż. Ryszard Wolański)^{[1], [4]}.

W listopadzie 2015 r. ukazał się autorski album Muniaka pt. Contemplation, w którym zagrali Joachim Mencel – pf., Willem von Hombracht – cb., oraz Harry Tanschek – dr. Na płycie znalazły się standardy oraz jedna kompozycja Muniaka^[4].

Występował na najważniejszych festiwalach europejskich. Jego muzykę wyróżnia głębokie i ciepłe brzmienie tenoru oraz przekonujące improwizacje. Zawsze dla niego najważniejszy był akustyczny mainstream, amerykańskie standardy i jazzowa klasyka. Był prezesem krakowskiego oddziału Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego^[2].