Pieśń o wyprawie wiedeńskiej

Zgłoszenie do artykułu: Pieśń o wyprawie wiedeńskiej

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Pieśń o wyprawie wiedeńskiej

Autor słów:

nieznany

Autor muzyki:

nieznany

Informacje

Jan III Sobieski za swojego życia nie doczekał się pieśni na swój temat w swojej ojczyźnie, choć powstało wiele utworów w epice jugosłowiańskiej. Dopiero po śmierci króla powstały różne panegiryki śpiewane oraz rymowane na temat wiedeńskiej victorii, między innymi Trąba wiekopomnej pamięci i sławy Jana III wiedeńską i parkańską victorię opiewająca. Śpiewano ponadto na melodię z Wesela Figara taką dyrdymałkę:

Płaci luba śpiewaj pochwały

Jana, bitnego wojarza

Niech z radością i lud cały

To słodkie imię powtarza.

Autora grafomańskiej pieśni Pieśń o wyprawie wiedeńskiej nie udało się ustalić. Ale nie zawiedli wędrowni dziadowie. Na melodię nabożnej kantyczki (bo to był najprostszy sposób na popularyzację) powstała ta właśnie pieśń, którą następnie lud do swoich śpiewników zagarnął i do dziś przechował[1].

Bibliografia