Kompozytor, akompaniator. Ukończył VII Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. W latach 1922–1925 studiował prywatnie fortepian u baronowej Marii Closman w Krakowie. Od 1923 r. występował publicznie w zespole swego ojca (Krakowska Orkiestra Salonowa) w Krakowie, Zakopanem, Krynicy, Bielsku. Od 1924 r. występował jako solista, komponował pierwsze utwory. W 1929 r. przeniósł się do Warszawy. Był pianistą w orkiestrze Freda Melodysty w kawiarni „Ziemiańskiej”, w hotelu Bristol, „Oazie”. Od 1931 r. występował jako pianista w „Adrii” i jako akompaniator w „Morskim Oku”. W 1932 r. skomponował piosenkę Czy ty mnie kochasz, wykonywaną przez Igo Syma w „Morskim Oku”. W teatrze tym inne jego utwory śpiewał Eugeniusz Bodo. Pisał również na zamówienie „Wielkiej Rewii” i „Rexa”.

W 1933 r. Marian Hemar napisał tekst do jego pierwszej kompozycji – walca angielskiego z 1925 r. pt. Za dawno, za dobrze się znamy. Piosenka odniosła sukces, przede wszystkim dzięki znakomitemu nagraniu Janiny Brochwiczówny dla wytwórni „Odeon” oraz wykonaniu Olgi Kamieńskiej w kabarecie „Femina” w Hotelu Angielskim. Kolejne kompozycje ukazywały się na płytach „Syreny Record”, „Columbii” i „Odeonu” oraz w wydaniach nutowych – u Andrzeja Własta, w „Fermacie”, „Nowej Scenie” i innych.

Jerzy Rosner działał również jako akompaniator w wytwórni „Columbia” i w „Syrenie Record”. W 1935 r. prowadził w Krakowie własną orkiestrę, która grała w słynnym „Fenixie” oraz gościnnie w Warszawie w dancingu „F.F.”. W 1936 r. napisał ilustrację muzyczną do filmu o przewiezieniu serca Józefa Piłsudskiego na cmentarz na Rossie w Wilnie. W tym samym czasie założył z Leonardem Ilgowskim orkiestrę „The Ilgowski – Rosner Band”. W 1938 r. zespół podpisał kontrakt z Janem Kiepurą na występy w jego „Patrii” w Krynicy.

Wiosną 1939 r. wraz z orkiestrą Franciszka Witkowskiego wyjechał do Stanów Zjednoczonych na Wystawę Światową. W czasie okupacji hitlerowskiej zginęła w Polsce cała jego rodzina, w tym córka, której poświęcona była piękna piosenka Córeczko moja, nagrana przez Stanisławę Nowicką na płytach „Columbii” i Olgę Kamieńską w „Syrenie Record”.

Od 1940 r. Rosner występował w restauracji polskiej „Polonaise” w Nowym Jorku. Dzięki osobistej interwencji Artura Rubinsteina mógł rozpocząć pracę bez narażania się na bojkot amerykańskiego związku muzyków. W Nowym Jorku zetknął się z Ignacym Paderewskim, który zaprosił go do hotelu, aby grał mu polską muzykę (w kilka tygodni później Paderewski zmarł).

W 1945 r. stworzył ze swym bratem Henrykiem duet instrumentalny, który działał przez blisko 15 lat w renomowanych hotelach – Waldorff Astoria, Hotel Delmonico, Park Avenue Hotel Sulgrave, Perrino’s Restaurant (Nowy Jork i Los Angeles). W 1948 r. skomponował muzykę do filmu The Americano z Glennem Fordem w roli głównej. Piosenka z tego filmu – Nightingale – doczekała się 58 wydań w USA i obiegła cały świat. W 1962 r. zamieszkał w Phoenix w Arizonie. Nagrał wiele płyt dla wytwórni „Plush”, w tym kilkanaście portretów muzycznych (Portret Polski, Portret Francji, Portret Hiszpanii, Portret Włoch itd.). Był członkiem zrzeszenia autorów amerykańskich ASCAP^[1].