Piosenka ukazała się na płycie CD 005 Wiwat satyryczny stan wydanej przez PAKĘ w 2001 r. oraz na dwupłytowym albumie The best of PAKA w 2004 r.

O takich piosenkach lider Kabaretu Potem – Władysław Sikora zwykł mawiać: „prawdziwa sztuka obroni się sama – ale nie przede mną”.

Piosenka ta, nosząca zasłużone miano kultowej, powstała w szczególnych okolicznościach. Władysław Sikora pisał utwór Co na to policja... pisał go przez tydzień i nie bardzo mu wychodziło. Usiadł zatem i postanowił napisać bardzo głupią piosenkę, wyładowując w ten sposób swoją złość. I tak powstała „ładna (ta) piosenka tylko głupia taka”. Napisana była szybko, bez skreśleń. Pianista początkowo odmówił grania tej piosenki, więc autor grał ją na gitarze.

Piosenka jest typową przedstawicielką nurtu piosenek absurdalnych, które z założenia mają być nieporadne tekstowo i wykonawczo. Celowe zaburzenie rytmiczne tekstu oraz proste słownictwo pełnią także funkcje parodystyczne. Wykonanie utworu – śpiew monotonny, ujawniający brak w tym względzie zdolności u wykonawcy, dodatkowo podkreśla śmieszność piosenki. Refren śpiewa chór złożony z członków kabaretu, którzy dodatkowo wykonują nieporadny układ choreograficzny.

Piosenka zapoczątkowała modę na śpiewanie w kabarecie piosenek „byle jakich”, opartych na prostym tekście, muzyce i fałszowaniu wykonawcy. Nurt ten utrzymywał się do drugiej połowy lat 90^[2].