Tytuł: |
Z Raju, pięknego miasta |
Klasyfikacja: |
kolęda |
Autor słów: |
nieznany |
Jest to symfonia czternasta w zbiorku Symfonii anielskich, 1630. Miała przypisaną sobie melodię piosenki[1] Jechał chłop do miasta, spadła mu z woza niewiasta, będąca polską wersją łacińskiej pieśni Vexit ad urbem semina rusticus cum femina[2]. Melodia ta zapisana była w XVII-wiecznej tabulaturze, przechowywanej przed ostatnią wojną w miejskiej bibliotece w Gdańsku. Oczywiście nie ma pewności, że w XVII wieku była to jedyna wersja melodyczna tej piosenki. Kolęda, dziś już prawie zapomniana, śpiewana bywa z melodią, którą zapisał Mioduszewski w Pastorałkach i kolędach, 1843; ją też podajemy.
Tekst w oryginale liczył 15 zwrotek. Rękopisy klasztorne go nie podają, zamieszczają go natomiast zbiory drukowane z 1734 (i 1769), 1745, 1754, 1767 (i 1785), 1796 i 1799 roku, z jedną tylko zmianą w stosunku do oryginału, świadczącą o niezrozumieniu pierwotnej dogmatycznej treści przerobionego zdania: „nasienie białejgłowy pokruszyć kostki z głowy” zastąpiono przez „…zepsułeś złymi słowy”. Podajemy zwrotkę 1, 2, 11–13 (por. wersja 1)[1].
1. |
Szweykowska Anna, Polskie kolędy i pastorałki: antologia, wyd. 3, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 101, 188, 189. |
2. |
|
3. |