Z Raju, pięknego miasta

Zgłoszenie do artykułu: Z Raju, pięknego miasta

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Z Raju, pięknego miasta

Klasyfikacja:

kolęda

Autor słów:

nieznany

Informacje

Jest to symfonia czternasta w zbiorku Symfonii anielskich, 1630. Miała przypisaną sobie melodię piosenki[1] Jechał chłop do miasta, spadła mu z woza niewiasta, będąca polską wersją łacińskiej pieśni Vexit ad urbem semina rusticus cum femina[2]. Melodia ta zapisana była w XVII-wiecznej tabulaturze, przechowywanej przed ostatnią wojną w miejskiej bibliotece w Gdańsku. Oczywiście nie ma pewności, że w XVII wieku była to jedyna wersja melodyczna tej piosenki. Kolęda, dziś już prawie zapomniana, śpiewana bywa z melodią, którą zapisał Mioduszewski w Pastorałkach i kolędach, 1843; ją też podajemy.

Tekst w oryginale liczył 15 zwrotek. Rękopisy klasztorne go nie podają, zamieszczają go natomiast zbiory drukowane z 1734 (i 1769), 1745, 1754, 1767 (i 1785), 1796 i 1799 roku, z jedną tylko zmianą w stosunku do oryginału, świadczącą o niezrozumieniu pierwotnej dogmatycznej treści przerobionego zdania: „nasienie białejgłowy pokruszyć kostki z głowy” zastąpiono przez „…zepsułeś złymi słowy”. Podajemy zwrotkę 1, 2, 11–13 (por. wersja 1)[1].

Bibliografia