Bojarski, Wacław

Zgłoszenie do artykułu: Bojarski, Wacław

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Bojarski, Wacław

Pseudonim:

Marzec, Jan

Zaleski, Marek

Czarnota

Data urodzenia:

30 października 1921

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

5 czerwca 1943

Informacje

W roku wybuchu wojny otrzymał maturę Liceum Humanistycznego im. Zamoyskiego. W czasie okupacji studiował na wydziale polonistycznym Tajnego Uniwersytetu Warszawskiego. Wespół z Bronisławem O. Kopczyńskim podjął wydawanie miesięcznika „Sztuka i Naród” i od stycznia 1943 r. do dnia śmierci pełnił funkcję redaktora naczelnego. Na łamach „SiN” drukował artykuły, wiersze i opowiadania, m. in. Biegiem w głąb życia (1942 r.), Jeden dzień z życia Witolda Grabca (1942 r.) oraz Pożegnanie z mistrzem (1943 r.). Jego liryk prozą Ranny różą, wyróżniony pierwszą nagrodą na konkursie „Sztuki i Narodu”, wszedł do antologii Jerzego Zagórskiego Słowo prawdziwe, wydanej w 1942 r. w Warszawie. 25 maja 1943 r. w czasie składania wieńca pod pomnikiem Mikołaja Kopernika został śmiertelnie postrzelony przez niemieckich żandarmów[1].

Bibliografia