Nazwisko: |
Duparc, Henri |
Data urodzenia: |
21 stycznia 1848 |
Miejsce urodzenia: |
Paryż |
Data śmierci: |
1933 |
Kompozytor francuski[1].
Urodził się w rodzinie mieszczańskiej. Starannie wychowany, ukończył studia prawnicze. Uczył się również muzyki, był uczniem Cesara Francka. Tworzył muzykę tylko w latach młodości. Pierwszą opublikowaną kompozycją były drobne utwory na fortepian, pt. Lecące liście. W 1868 r. wydaje pięć pieśni, z których najcenniejsze to Westchnienie (Soupir) oraz Smutna pieśń. Następnie powstaje kilka pieśni, m. in.: Do kraju, gdzie toczy się wojna (Au pays où se fail la guerre), Zaproszenie do podróży (Invitation au voyage), Serenada florentyńska (La sérénade florentine) oraz poemat symfoniczny Lénore. W 1885 r. przestał komponować, z powodu wysokiego samokrytycyzmu. Duparc, bardzo wrażliwy na poezję, w swoich pieśniach dał wspaniałą syntezę słowa i muzyki[2].