Nazwisko: |
Klimczak, Ryszard |
Pseudonim: |
Wola |
Data urodzenia: |
24 czerwca 1925 |
Miejsce urodzenia: |
Łódź |
Prawnik, działacz wojenny, pisarz, redaktor. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej rozpoczął naukę w gimnazjum kupieckim na Księżym Młynie, a następnie kontynuował ją już na tajnych kompletach. Po wyzwoleniu studiował na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego, uzyskując w 1951 r. dyplom magistra prawa. Jako harcerz, najpierw 11 ŁDH im. Wiśniowieckiego, później 20 ŁDH im. Zawiszy Czarnego, wszedł do konspiracji już w 1939 r., bezpośrednio po kampanii wrześniowej. Po wysiedleniu z Łodzi w 1940 r. na teren Kielecczyzny przebywał początkowo w Ostrowcu Świętokrzyskim, a następnie w miejscowości Sienno pod Iłżą, gdzie pracował jako robotnik i działał w podobwodzie Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej kryptonim „Dolina”. W 1944 r. wstąpił do lewicowej organizacji „Świt” pełniąc w niej funkcję podoficera propagandy, a następnie do oddziału partyzanckiego Armii Ludowej im. Gabriela Narutowicza, na bazie, którego 6 sierpnia 1944 r. powstała II Brygada Armii Ludowej „Świt”. Wówczas „Wola” otrzymał nominację na zbrojmistrza Brygady, z którą przeszedł cały szlak bojowy od Gór Świętokrzyskich, przez Chotczę, na przyczółek pod Puławami. Brał udział w jednej z największych bitew partyzanckich Armii Ludowej na Kielecczyźnie pod Gruszką. Po walce pod Siekiernem w rejonie Bodzentyna został odznaczony Krzyżem Walecznych i awansowany do stopnia porucznika Armii Ludowej. Po zakończeniu działań wojennych wrócił do rodzinnego miasta. Pracował tu w dziale literackim i reportażu krajowego „Głosu Ludu”. W 1946 r. rozpoczął studia na UŁ. Przez dwa lata był redaktorem akademickiego pisma „Życie”. W 1948 r. przeszedł do redakcji gazety związkowej „Nasze Życie”. W dorobku wojennym ma 4 piosenki: „Świtowcy”, napisaną w sierpniu 1944 r. do melodii Suity kaukaskiej, marszową Bojówkę (inc. „Bagnet na broń, do szturmu goń”), przełożoną na użytek oddziału radziecką Jesli zawtra wajna i najwcześniejszą, z roku 1943, poświęconąlotnikom Dywizjonu 303. Po wojnie zamknął swe przeżycia partyzanckie w dwóch książkach: Czas – karabin (Wydawnictwo Łódzkie 1961) i Raport ilustrowany (Wydawnictwo Łódzkie 1970). Opublikował także 2 przyczynki historyczne do dziejów organizacji „Świt”, które weszły do prac zbiorowych wydanych przez Ministerstwo Obrony Narodowej: 2 Brygada Armii Ludowej „Świt” – wspomnienia partyzantów oraz Tak rodziła się wolność i jeden przyczynek do dziejów ruchu robotniczego, który zamieszczono w pracy 50 lat Związku Włókniarzy[1].