Świadectwo maturalne uzyskał w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Po studiach na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego wstąpił do Wojskowej Szkoły Inżynierii, po skończeniu której w stopniu podporucznika przydzielony został do 7 batalionu saperów w Poznaniu. Jako adiutant dowódcy 47 batalionu saperów armii „Poznań” brał udział w kampanii wrześniowej. Uczestniczył w bitwie nad Bzurą i w obronie Modlina, uzyskując stopień porucznika oraz Krzyż Virtuti Militari V klasy. Od 7 listopada 1939 r. do końca wojny przebywał w obozach jenieckich, najpierw w Stalagu IV A, następnie w Oflagach IX C w Rottenburgu, XI B w Braunschweigu i II C w Woldenbergu. Był jednym z organizatorów jenieckiego życia muzycznego. Występował na wielu koncertach oraz imprezach, a także grał w orkiestrze pod dyr. Stanisława Gajdeczki. Razem z Adamem Landym i Józefem Kołaczkowskim grał z towarzyszeniem obozowej orkiestry symfonicznej Koncert E-moll Chopina, zaś z Leonem Rzewuskim skomponował Nokturn Des-dur, który uzyskał pierwszą nagrodę na konkursie muzyki poważnej.

Po wyzwoleniu osiadł w Krakowie. Podjął pracę w szkolnictwie jako nauczyciel matematyki, ale przez kilka lat działał jeszcze dodatkowo w branży muzycznej. Współpracował z krakowską rozgłośnią radiową. Razem z Leonem Rzewuskim i Witoldem Zechenterem był autorem pierwszej audycji o życiu muzycznym w Oflagu II C. Przygotowywał opracowania do audycji „Krakowska gromadka”. Razem z Zygmuntem Karasińskim oraz Leonem Rzewuskim koncertował w kawiarniach, grał w zespole Wilkosza i współpracował z teatrami. W końcu jednak porzucił muzykę całkowicie na rzecz pracy pedagogicznej. Stworzył dwa podręczniki matematyczne oraz wykładał matematykę w Technikum Budowlanym^[1].