Nazwisko: |
Rudzki, Kazimierz |
Data urodzenia: |
6 stycznia 1911 |
Miejsce urodzenia: |
Warszawa |
Data śmierci: |
2 lutego 1976 |
Miejsce śmierci: |
Warszawa |
Aktor, reżyser teatralny, dyrektor teatru. Jego ojciec był właścicielem firmy gramofonowej i wydawnictwa muzycznego.
W latach 1929-32 studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie (dyplom 1935).
W sezonie 1932/33 był słuchaczem Instytutu Reduty. W latach 1933-1934 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu. W 1934-35 pracował w rodzinnej Fabryce Płyt Gramofonowych.
W 1938 roku ukończył studia na PIST-u w Warszawie Wydział Reżyserski. W latach 1938-39 był reżyserem i grał drobne role w Stołecznym Teatrze Powszechnym.
Brał udział w kampanii wrześniowej; po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli. W obozach jenieckich przebywał do stycznia 1945 r. Aktywnie uczestniczył w obozowym życiu kulturalnym.
Po wojnie wrócił na krótko do Warszawy, gdzie współpracował z Warszawską Szkołą Dramatyczną J. Strachockiego. Następnie wyjechał do Torunia, gdzie organizował Teatr Ziemi Pomorskiej, a następnie do Łodzi, gdzie został przydzielony do Wytwórni Filmowej Wojska Polskiego jako asystent reżysera PKF. Na sezon 1945/46 zaangażował się jako reżyser do Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, w tym samym sezonie związał się jako reżyser i konferansjer z łódzkim Teatrem Syrena. W sezonie 1946/47 był w składzie kierownictwa Teatru Kameralnego Domu Żołnierza. W Łodzi przebywał do 1948, ale często wyjeżdżał gościnnie do innych miast.
W 1948 z Teatrem Syrena przeniósł się do Warszawy, do 1955 był jego aktorem i reżyserem, a w latach 1950-54 także dyrektorem. Od 1955 do końca życia grał w Teatrze Współczesnym w Warszawie.
Wielką popularność przyniosły mu występy na estradzie, w kabaretach, radiu i telewizji. Był wspaniałym recytatorem, konferansjerem i gawędziarzem, cenionym pedagogiem. W latach 1954-57 był prorektorem warszawskiej PWST. W 1953 zorganizował i następnie został dziekanem Wydziału Estradowego. Później wykładał sztukę estradową na Wydziale Aktorskim (w 1966-69 był dziekanem tego Wydziału).
Sporadycznie uprawiał publicystykę; przez parę lat (od 1947) prowadził stałą rubrykę w Szpilkach. Był również redaktorem książki Dymek z papierosa, poświęconej dawnym kabaretom.
Był czynnym działaczem ZASP-u i SPATiF-u. Wystąpił w wielu filmach dokumentalnych.
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[2].
1. |
|
2. |
http://filmpolski.pl/ |