Rudzki, Kazimierz

Zgłoszenie do artykułu: Rudzki, Kazimierz

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Nazwisko:

Rudzki, Kazimierz

Data urodzenia:

6 stycznia 1911

Miejsce urodzenia:

Warszawa

Data śmierci:

2 lutego 1976

Miejsce śmierci:

Warszawa

Informacje

Aktor, reżyser teatralny, dyrektor teatru. Jego ojciec był właścicielem firmy gramofonowej i wydawnictwa muzycznego.

W latach 1929-32 studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie (dyplom 1935).

W sezonie 1932/33 był słuchaczem Instytutu Reduty. W latach 1933-1934 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu. W 1934-35 pracował w rodzinnej Fabryce Płyt Gramofonowych.

W 1938 roku ukończył studia na PIST-u w Warszawie Wydział Reżyserski. W latach 1938-39 był reżyserem i grał drobne role w Stołecznym Teatrze Powszechnym.

Brał udział w kampanii wrześniowej; po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli. W obozach jenieckich przebywał do stycznia 1945 r. Aktywnie uczestniczył w obozowym życiu kulturalnym.

Po wojnie wrócił na krótko do Warszawy, gdzie współpracował z Warszawską Szkołą Dramatyczną J. Strachockiego. Następnie wyjechał do Torunia, gdzie organizował Teatr Ziemi Pomorskiej, a następnie do Łodzi, gdzie został przydzielony do Wytwórni Filmowej Wojska Polskiego jako asystent reżysera PKF. Na sezon 1945/46 zaangażował się jako reżyser do Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, w tym samym sezonie związał się jako reżyser i konferansjer z łódzkim Teatrem Syrena. W sezonie 1946/47 był w składzie kierownictwa Teatru Kameralnego Domu Żołnierza. W Łodzi przebywał do 1948, ale często wyjeżdżał gościnnie do innych miast.

W 1948 z Teatrem Syrena przeniósł się do Warszawy, do 1955 był jego aktorem i reżyserem, a w latach 1950-54 także dyrektorem. Od 1955 do końca życia grał w Teatrze Współczesnym w Warszawie.

Wielką popularność przyniosły mu występy na estradzie, w kabaretach, radiu i telewizji. Był wspaniałym recytatorem, konferansjerem i gawędziarzem, cenionym pedagogiem. W latach 1954-57 był prorektorem warszawskiej PWST. W 1953 zorganizował i następnie został dziekanem Wydziału Estradowego. Później wykładał sztukę estradową na Wydziale Aktorskim (w 1966-69 był dziekanem tego Wydziału).

Sporadycznie uprawiał publicystykę; przez parę lat (od 1947) prowadził stałą rubrykę w Szpilkach. Był również redaktorem książki Dymek z papierosa, poświęconej dawnym kabaretom.

Był czynnym działaczem ZASP-u i SPATiF-u. Wystąpił w wielu filmach dokumentalnych.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[2].

Bibliografia

1. 

Narodowy Uniwersalny Katalog Centralny

2. 

http://filmpolski.pl/
Internetowa baza filmu polskiego [odczyt: 23.07.2016].