Śpiewnik ekstremisty, czyli Zakazane piosenki

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Tytuł:

Śpiewnik ekstremisty, czyli Zakazane piosenki

Data wydania:

styczeń 1986

Miejsce wydania:

Kraków: „Quarter – II”

Typ publikacji:

śpiewnik

Sygnatura:

Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” (publikacja zdigitalizowana, brak oryginału)

Infomacje

Śpiewnik jest zbiorem utworów wykonywanych w latach intensywnej działalności niezależnego związku zawodowego „Solidarność”. Ukazał się nakładem tysiąca egzemplarzy, które stały się nośnikiem zbuntowanej myśli robotników. Publikacja została opatrzona wstępem w postaci fragmentu tekstu pt. Internowanie pióra Tadeusza Mazowieckiego bez jego wiedzy i zgody:

„Ten śpiew był właściwie jedyną naszą obroną.

Jedyną formą protestu i jedyną formą umacniania.

Wewnętrzna wolność – jest tym, co zawsze człowiekowi

pozostaje. Ale grupa prześladowana jako grupa,

jako część większej zbiorowości musi mieć sposoby

zachowania własnej tożsamości. I był ten śpiew”.

Dostęp