A ty panie nas, wyńdźze tu do nas,
do nas spracowanych,
my ci wieniec tyn oddamy
do tych własnych runek,
wyńdź, wyńdź na witanie
wielmożny przezacny panie
bo nas dużo mos.
A ty panie nas, wyńdźze tu do nas,
wyńdź, wyńdź ze sionecki,
wytoc, wytoc barełecki
i poczęstuj nas,
wyńdź, wyńdź ze sionecki
wynieś ze num gorzołecki
dużo ludzi mos.
A ty panie nas, wyńdźze tu do nas,
wynieś, wynieś i przekunske
i piecunum tłustum gunske
i pocenstuj nas,
wyńdź, wyńdź jaśnie panie
a wynieś nom wino w dzbanie,
dużo ludu mos.[1]
1. |
Dekowski Jan Piotr, Łuczkowski Jan, Pieśni dożynkowe w Polsce środkowej, Łódź, Łódzki Dom Kultury, 1990, s. 51. |