Wariant 1
StrzałkaA ty ptaszku, kręgulaszku,
po tej dąbrowie,
rozpuściłeś złote piórka
po swojej głowie.
Nie tak żal ci tego piórka,
com go rozpuścił,
jak tobie żal grzecznej panny,
żeś ją opuścił.
A ty ptaszku, kręgulaszku,
wysoko latasz,
powiedzże mi nowineńkę,
gdzie nocką siadasz.
Powiem ci ja nowineńkę,
ale niedobrą,
że już twoją grzeczną pannę
do ślubu wiodą.[1]
1. |
Bekier Elżbieta, Niech rozbrzmiewa wolny śpiew: śpiewnik, Warszawa, Książka i Wiedza, 1952-07, s. 273. |
2. |
Lasocki Józef Karol, 12 pieśni ludowych: na chór mieszany 3-głosowy, Łódź, Ludowy Instytut Muzyczny, 1947, s. 6. |