Już w gruzach leżą Maurów posady,

Naród ich dźwiga żelaza,

Bronią się jeszcze twierdze Grenady,

Ale w Grenadzie zaraza.

/Broni się jeszcze z wież Alpuhary,

Almanzor z garstką rycerzy,

Hiszpan pod miastem zatknął sztandary,

Jutro do szturmu uderzy./bis

O wschodzie słońca ryknęły spiże,

Rwą się okopy, mur wali,

Już z minaretów błysnęły krzyże,

Hiszpanie zamku dostali.

/Jeden Almanzor, widząc swe roty

Zbite w upornej obronie,

Przerznął się między szable i groty,

Uciekł i zmylił pogonie./bis

Hiszpan na świeżej zamku ruinie,

Pomiędzy gruzy i trupy,

Zastawia ucztę, kąpie się w winie,

Rozdziela brańce i łupy.

/Wtem straż oddźwierna wodzom donosi,

Że rycerz z obcej krainy,

O ważne posłuchanie co rychlej prosi,

Ważne przywożąc nowiny./bis

Był to Almanzor, król muzułmanów,

Rzucił bezpieczne ukrycie,

Sam się oddaje w ręce Hiszpanów,

I tylko błaga o życie.

/„Hiszpanie!” – Woła – „Na waszym progu

Przychodzę czołem uderzyć,

Przychodzę służyć waszemu Bogu,

Waszym prorokom uwierzyć./bis

Niechaj rozgłosi sława przed światem,

Że Arab, że król zwalczony,

Swoich zwycięzców chce zostać bratem,

Wasalem obcej korony.”

/Hiszpanie męstwo cenić umieją,

Gdy Almanzora poznali,

Wódź go uścisnął, inni koleją

Jak towarzysza witali./bis

Almanzor wszystkich wzajemnie witał,

Wodza najczulej uścisnął,

Objął za szyję, za ręce chwytał,

Na ustach jego zawisnął.

/A wtem osłabnął, padł na kolana,

Ale rękami drżącemi

Wiążąc swój zawój do nóg Hiszpana,

Ciągnął się za nim po ziemi./bis

Spojrzał dokoła, wszystkich zadziwił,

Zbladłe, zsiniałe miał lice,

Śmiechem okropnym usta wykrzywił,

Krwią mu nabiegły źrenice.

/„Patrzcie o giaury! Jam siny, blady,

Zgadnijcie czyim ja posłem?

Jam was oszukał, wracam z Grenady,

Ja wam zarazę przyniosłem!”.../bis

„Pocałowaniem wszczepiłem duszę,

Jad, co was będzie pożerać...

Pójdźcie i patrzcie na me katusze,

Wy tak musicie umierać.”

/Rzuca się, krzyczy, ściąga ramiona;

Chciałby uściśnieniem wiecznem

Wszystkich Hiszpanów przykuć do łona;

Śmieje się – śmiechem serdecznym./bis

Śmiał się – już skonał – jeszcze powieki,

Jeszcze się usta nie zwarły,

I uśmiech piekielny został na wieki

Do zimnych liców przywarły.

/Hiszpanie trwożni z miasta uciekli;

Dżuma za nimi w ślad biegła,

Z gór Alpuhary nim się wywlekli,

Reszta ich wojska poległa.../bis^[2]