Aria z kurantem

Zgłoszenie do artykułu: Aria z kurantem

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Boże mój, melodia ta o, jakież chwile przypomina,

Jak rozżarza w piersi krew!

Mój ojciec w kole rodzinnem naszem mnie lub Zbigniewa,

Starszego syna, ucząc drewnianym władać pałaszem,

Tak często nucił ten uroczy śpiew!

Słyszę tę piosenkę z dziecięcych wspomnień echem,

Jak płynie z piersi ojca do niebiańskich stref!

Widzę jak matka z anielskim swym uśmiechem,

Strzeże synów, swoich synów igrających w cieniu drzew...

Słyszę, jak rodzic tę pieść swobodnie nuci,

Gdy w świętej powinności żegna chatę swą,

Słyszę, jak matka, niepewna czy on wróci,

Wzywa Boga, wzywa Boga, by w nieszczęściu bronił go.

Matko moja miła!

Gdyś nas osierociła,

Po twym zgonie, w ojca łonie

Skonał ten serdeczny śpiew,

Serdeczny śpiew.[2]