Barbaro święta, Perło Jezusowa,
Ścieżko do nieba, grzesznikom gotowa,
/Wierna przy śmierci Patronko smutnemu,
Konającemu./bis
Źródło czystości, obmyta na wieki.
Nie wypuszczaj mnie z Twej świętej opieki;
/Ty mnie przygotuj na drogę wieczności,
W świątobliwości./bis
Spraw, by mój Jezus był dozorcą moim,
W życiu i zgonie, tak, jako był Twoim;
/Niech duszę moją w niebie z Twej pomocy.
Z Sobą zjednoczy./bis
Twój i mój Jezus w świętym Sakramencie,
Niech mnie nakarmi w ostatnim momencie;
/Ostatnie słowo: Jezus i Marya,
Niech mnie nie mija./bis
W Ranach najsłodszych, w Męce Jego drogiej,
Zakryj mnie, Panno, od szatańskiej trwogi;
/Abym umierał dobrze z Twej obrony,
Nieustraszony./bis
Bym mą od piekła zabezpieczył duszę,
Najbardziej w ten czas, kiedy konać muszę;
/Barbaro droga, oddajże ją Bogu
W niebieskim progu./bis
Komuż bezpieczniej duszę swą polecę,
Jak Tobie? A Ty Jezusowi w ręce
/Oddaj, o Perło, drogo zapłacona,
Krwią odkupiona./bis
Szczęście to wielkie przy mej śmierci będzie,
Gdy Jezus z Matką Najświętszą zasiędzie,
/Przy konającym. Ty ocieraj moje
Śmiertelne znoje./bis[1]
1. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 318, 319. |
