Bitwa pod Grunwaldem

Zgłoszenie do artykułu: Bitwa pod Grunwaldem

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Pod Grunwaldem zielone błonie,

nad Grunwaldem zorza płonie.

Spieszy rycerzy mnogich rój,

dwa wielkie wojska idą w bój,

w śmiertelny bój.

Śpiewają rycerze w przyłbicach

pieśń sławną „Bogurodzica”.

Krzyczą surmy bojowe,

biją miecze stalowe.

Rżą konie w dzikim pędzie.

Komu zwycięstwo będzie?

Komu zwycięstwa plon,

a komu zgon?

Topór uderza

w blachę pancerza,

strzała przeszywa

piersi rycerza.

Ręka na gardle, na szyi miecz.

Śmiertelna to sprawa, śmiertelna rzecz.

Już nasi górą! Wygrany bój!

Ucieka wrogów rój.

W tętencie kopyt, w łopocie szat

pierzchają wrogi jak wiatr.

Victoria! Victoria!

Pod Grunwaldem zielone błonie,

nad Grunwaldem zorza płonie.

Na zwycięstwo surmy grają

i zwycięstwo ogłaszają.

Leci surm tych jasne brzmienie

z pokolenia w pokolenie[1]

Bibliografia