Czerwony autobus

Zgłoszenie do artykułu: Czerwony autobus

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Porównaj

Check Box 1

Wariant 1

Strzałka

Gdy o świcie pędzę wichrem przez ulice,

jak przyjaciel dobry, miasto wita mnie,

i naprawdę tyle szczęścia wszystkim życzę,

ile daje mi Warszawa w każdy dzień.

Proszę wsiadać, nikt nie spóźni się do pracy,

pojedziemy szybko, choć wokoło las...

Las rusztowań wokół nas, to właśnie znaczy,

że nie stoi tutaj w miejscu czas.

Autobus czerwony, przez ulice mego miasta mknie

mija nowe, jasne domy, i ogrodów chłodny cień.

Czasem dziewczę spojrzenie rzuci ku nam, jak płomienny kwiat.

Nowy jest nie tylko Nowy Świat, u nas nowy każdy dzień.

A motor tak huczy, dudni basem ponad miastem

w tej tonacji radości, w której serce moje gra.

Autobus czerwony, a w nim ludzie, choćby każdy z was.

Wszyscy patrzą, jakby pierwszy raz zobaczyli miasto swe.

Kierownicę trzeba chwycić w mocne dłonie,

kiedy motor, jak koń młody naprzód rwie,

nawet wiatr od Wisły nas już nie dogoni,

nie dogoni nas gołębia szybki cień.

Proszę wsiadać, to ostatni kurs, a potem,

gdy umilknie już motoru dźwięczny rytm,

w jasne oczy spojrzę ci, a serce młotem

na twój widok, miły, zacznie bić.

Autobus czerwony...^[1]

Check Box 1

Wariant 2

Strzałka

Gdy o świcie pędzę wichrem przez ulice,

jak przyjaciel dobry miasto wita mnie,

i – naprawdę – wszystkim szczęścia tyle życzę,

ile daje mi w Warszawie każdy dzień.

Proszę wsiadać, nikt nie spóźni się do pracy,

pojedziemy szybko, choć wokoło las!

Las rusztowań wokół nas, to właśnie znaczy,

że nie stoi tutaj w miejscu czas.

Autobus czerwony,

przez ulice mego miasta mknie,

mija nowe, jasne domy

i ogrodów chłodny cień.

Czasem dziewczę spojrzenie

rzuci ku nam, jak płomienny kwiat.

Nowy jest nie tylko Nowy Świat,

u nas nowy każdy dzień.

A motor tak huczy,

tak wesoło basem dudni,

czy to jasne południe,

czy burzliwa, ciemna noc.

Autobus czerwony,

a w nim ludzie – choćby każdy z was –

wszyscy patrzą, jakby pierwszy raz

zobaczyli miasto swe.

Kierownicę trzeba chwycić w mocne dłonie,

kiedy motor jak koń młody naprzód rwie,

nawet wiatr nas, ten znad Wisły, nie dogoni,

nie dogoni nas gołębia szybki cień.

Proszę wsiadać, to ostatni kurs, a potem,

gdy umilknie już motoru dźwięczny rytm,

w jasne oczy spojrzę ci, a serce młotem

na twój widok, miła, zacznie bić!

Autobus czerwony...^[2]

Bibliografia

1.	http://www.marylarodowicz.pl Oficjalna strona internetowa Maryli Rodowicz [odczyt: 26.03.2013].
2.	Ciechan Zbigniew, Jest Warszawa: rewia piosenek o Warszawie, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1969, s. 45–47.

Czerwony autobus

Logowanie

Odzyskiwanie hasła