Część, której masz już dość

Zgłoszenie do artykułu: Część, której masz już dość

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Powoli tańcz. Przyjazny gest

niech złagodzi w nas niszczącą złość.

Dlaczego ona wciąż tu jest?

To ta część ciebie, której masz już dość.

Mustanga wzrok… Nie, nie ten sam…

Meksykański ślub… Gdzie rozwód brać?

Madonno! Więcej modlitw znam

niż barman, który zawsze wie, co lać.

Jak ocalić te kwiaty

Więdnące jak my?

Z rozbitego wazonu

wylały się łzy.

Jak nie myśleć, gdy palce

przytrzasnąć w drzwiach chcę,

ze wszystko już…

raz już zdarzyło się!

Obietnic smak i kłamstwa moc.

pocałunek nie rozumie słów.

Przebaczmy sobie każdą noc –

W pościel włóż kamień i do niego mów.

Twoje listy w płomieniach

blask miały i żar.

Czas to ból niespełnienia,

niepamięć to dar.

Nie ma drogi, jest mapa,

a dławi mnie kurz.

Zapałki trzask…

kabaret spłonął już.

Brzęczenie much. Brzęczenie szkła.

W Portugalii fado nuci ktoś.

zapomnisz o tym, tak jak ja…

to ta część ciebie, której masz już dość.[2]

Bibliografia

1. 

Wolański, Ryszard

2. 

http://kazik.pl/
Oficjalna strona internetowa Kazika [odczyt: 30.10.2015].