Polska młodzież niech nam żyje!
Nikt jej nie przesadzi,
Bo jej ręka dobrze bije,
Głowa nieźle radzi.
Pognębieni, zapomnieni
Od całego świata,
Własnych baliśmy się cieni
Brat unikał brata.
Ledwie polskie bronie błysły,
Polskie wstały dzieci!
Więzy nasze jak szkło prysły,
Złota wolność świeci.
Każdy dzień żołnierzy rodzi.
Mnożą sie obrońcę:
Świetna zorza! Po niej wschodzi
Najświetniejsze słońce! –
Niech do boju każdy biegnie!
Piękne tam skonanie:
Za jednego, który legnie,
Sto mścicieli stanie.
Zawsze Polak miał nadzieję
W mocy niebios Pana;
On w nas jedność, zgodę wleje,
1. |
Barański Franciszek, Jeszcze Polska nie zginęła!: pieśni patriotyczne i narodowe. Cz. 1, Muzyka. Cz. 2, Słowa, New York, The Polish Book Importing Co., 1944, nuty cz. 1, s. 44; słowa cz. 2, s. 49. |
2. |
Straszewicz Marzenna, Ojców naszych śpiew: pieśni patriotyczne, Komorów, Prometeusz, 1992, nr 54. |
3. |
Świerczek Wendelin, Śpiewniczek młodzieży polskiej: zawierający dawne i nowsze pieśni z muzyką na 1, 2 i 3 głosy. Z. 1–3, Kraków, Księża Misjonarze, 1917, z. II, nr 10, s. 20, 21. |