Daleka droga jest do Tipperary
Od okopów, fortów, gniazd,
Jakże z Tobruku trafisz do swej Mary
I do jej oczu jak do gwiazd.
Żegnaj, poczciwa wyspo,
Żegnajcie, stare wsie,
Choć o tysiące mil jest Tipperary,
Zawsze przy tobie serce me.
Daleko, bracie, masz do Tipperary,
A my, a nam, pomyśl, Tom,
Jakie zasieki, rowy i bariery
Grodzą cichy, jasny dom.
Żegnaj, droga Warszawo,
Żegnajcie, łąki, wsie,
Ze śpiewem bratnim piosnki Tipperary
Się wam co dzień serce swe.
Lecz wiemy, wszyscy chłopcy z Tipperary,
Patrząc co dzień śmierci w twarz,
Że z hukiem bomb i salwą tyraliery
Co dzień bliżej dom nasz jest.
Bliżej żegnane miasta,
Ogrody, łąki, wsie,
Każdy ma bliżej swoje Tipperary
I co dzień bliżej serce swe.[1]
1. |
Świrko Stanisław, Z pieśnią i karabinem: pieśni partyzanckie i okupacyjne z lat 1939–1945: wybór materiałów z konkursu ZMW i „Nowej Wsi”, Warszawa, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1971, s. 174, 175. |