Damastes z przydomkiem Prokrustes mówi

Zgłoszenie do artykułu: Damastes z przydomkiem Prokrustes mówi

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Moje ruchome imperium między Atenami i Megarą

Władałem puszczą wąwozem przepaścią sam

Bez rady starców głupich insygniów z prostą maczugą w dłoni

Odziany tylko w cień wilka i grozę budzący dźwięk słowa Damastes

Brak mi było poddanych to znaczy miałem ich na krótko

Nie dożywali świtu jest jednak oszczerstwem nazwanie mnie zabójcą

Jak głoszą fałszerze historii

W istocie byłem uczonym reformatorem społecznym

Moją prawdziwą pasją była antropometria

Wymyśliłem łoże na miarę doskonałego człowieka

Przyrównywałem złapanych podróżnych do owego łoża

Trudno było uniknąć - przyznaję - rozciągania członków obcinania kończyn

Pacjenci umierali ale im więcej ginęło

Tym bardziej byłem pewny że badania moje są słuszne

Cel był wzniosły postęp wymaga ofiar

Pragnąłem znieść różnicę między tym co wysokie a niskie

Ludzkości obrzydliwie różnorodnej pragnąłem dać jeden kształt

Nie ustawałem w wysiłkach aby zrównać ludzi

Pozbawił mnie życia Tezeusz morderca niewinnego Minotaura

Ten który zgłębiał labirynt z babskim kłębkiem włóczki

Pełen forteli oszust bez zasad i wizji przyszłości

Mam niepłonną nadzieję że inni podejmą mój trud

I dzieło tak śmiało zaczęte doprowadzą do końca[1]

Bibliografia

1. 

http://www.gintrowski.art.pl/gintrowski/107%2Cteksty%2Cdamastes_z_przydomkiem_prokrustes_mowi.html
Strona poświęcona życiu i pracy artystycznej Przemysława Gintrowskiego [odczyt: 08.03.2016].