Dobranoc ci, Anusieńku,
kochaneczko moja!
Nie wierz temu
nie wierz temu, najmilejszy,
jeszczem ci nie twoja.
Wszak ja tobie, Anusieńku,
od młodości służę.
Nie służ więcej, najmilejszy,
nie służ więcej, najmilejszy,
niech ci się nie dłużę.
Czemuż mi tak, Anusieńku,
odpowiadasz dumnie?
Bom się na cię rozgniewała,
bom się na cię rozgniewała,
nie masz łaski u mnie.[1]
1. |
Feicht Hieronim, Muzyka staropolska: wybór nie publikowanych utworów z XII–XVIII wieku, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1966, s. 249, 394. |
2. |
Perz Mirosław, Golos Jerzy, 6 pieśni staropolskich, Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1969 |
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.