Przylatują wspomnienia jak ptaki,

przysiadają na drzewie pamięci,

albo kreślą na niebie swe znaki,

niby nuty wesołej piosenki.

Narastają wspomnienia jak słowa,

które kładziesz co wieczór w pamiętnik,

przybywa kart – wciąż nowa i nowa,

czy kwietny maj, czy złoty październik.

   Ech, wspomnienia, wspomnienia,

   coraz więcej was...

   świat się ciągle odmienia,

   ciągle płynie czas

   i wspomnienia, wspomnienia

   ciągle toczą się

   jak lawina kamieni,

   czy to noc, czy dzień...

   Ech, wspomnienia, wspomnienia,

   nie zabraknie was,

   bo choć jedno przemija –

   drugie niesie czas...

   ech, wspomnienia, wspomnienia –

   długiej rzeki bieg

   tak mnie czasem wzruszacie,

   bywa – że do łez...

Zakwitają wspomnienia jak kwiaty,

łąka życia wciąż nimi rozkwita,

a każdy dzień ich barwą bogaty

śpieszy rankiem i pięknie nas wita.

Powracają wspomnienia jak wiersze,

które kiedyś pisało się skrycie,

bo w każdym gra ta nuta słoneczna,

co z nami w ślad wciąż idzie przez życie.

   Ech, wspomnienia, wspomnienia,

   coraz więcej was...

   świat się ciągle odmienia,

   ciągle płynie czas

   i wspomnienia, wspomnienia

   ciągle toczą się

   jak lawina kamieni,

   czy to noc, czy dzień...

   Ech, wspomnienia, wspomnienia,

   nie zabraknie was,

   bo choć jedno przemija –

   drugie niesie czas...

   ech, wspomnienia, wspomnienia –

   moich marzeń kres,

   tak mnie czasem wzruszacie,

   bywa – że do łez...^[1]