O, graj!
Jak szumi smętny gaj,
Gdy pieśń go zbudzi drżąca.
Jak szumi smętny gaj,
Gdy wiatr mu liście strąca;
Jak wzdycha polny kwiat,
Pojony krwawą rosą,
Jak wzdycha polny kwiat,
Osnuty w cień i mgły…
O graj!
Jak płynąc w niebios kraj,
Anioły w gwiazd diademie,
Jak płynąc w niebios kraj,
Żegnają chmurną ziemię;
Jak z naszych smutnych chat
Najkrwawsze skargi niosą,
Jak z naszych smutnych chat
Do Boga niosą łzy…
O graj!
Jak stroi kwietny maj
Samotnych grobów tyle,
Jak stroi kwietny maj
Te krzyże na mogile,
Jak sieje ciche łzy,
Tajonym łkając płaczem,
Jak sieje ciche łzy
Cmentarna ziemia ta…
O graj!
Jak zniknął cudny raj,
Jak grzmią pogrzebne dzwony,
Jak zniknął cudny raj,
Do dzisiaj niewrócony;
Jak krwawo tęsknisz ty:
Do czego?… po kim?… za czym?…
Jak krwawo tęsknisz ty…
Jak krwawo tęsknię ja…[1]
1. |
Łempicki, Stanisław, Fischer, Adam, Polska pieśń wojenna: antologia poezji polskiej z roku wielkiej wojny, Lwów, Księgarnia Polska, 1916, s. 181, 182. |
2. |
Nowy_Spiewnik_Polski_1794_1914_1920_Wydanie_II |