Gdyby rannym słonkiem wzlecieć mi skowronkiem,
Gdyby jaskółeczką bujać mi po niebie!
Gdyby rybką w rzece płynąć tu do ciebie,
Jaśku mój, do ciebie!
Ani ja w Wisełce pląsająca rybka,
Ani ja skowronek, ni jaskółka chybka,
Wiatr tylko nuci:
Wróci Jaśko, wróci!
Gdyby mnie, o, gdyby mnie gwiazdeczką w skałach ponad zdrojem
Przejrzeć się w twej duszy, przejrzeć w sercu twojem!
Błędnym choć ognikiem, choć ognikiem, co tak blado pała,
O, gdyby, gdyby moja łezka tobie zapałała!
O, gdyby ta łza, o gdyby tobie łza ta, łza zapałała!
Ni mi błyskać w zdroju, ni mknąć nad gaikiem,
Ani ja gwiazdeczką, ni błędnym ognikiem!
Płyną wciąż po rosie jęki moje, płyną,
Szkoda cię, dziewczyno!
O, gdyby promykiem lub błędnym ognikiem spłakany wzrok dla niego lśnił!
Ja miesiąc nad lasem, o gdyby choć czasem przypomnieć mu, by o mnie śnił!
O, gdyby skowronkiem, o gdyby skowronkiem, polecieć z rannym słonkiem do mego Jaśka tam!
Ani ja w Wisełce pląsająca rybka,
Ani ja skowroneczek, ni jaskółka chybka!
Wiatr tylko nuci:
Wróci Jaśko, wróci!
O, pan mój wróci,
Jaśko mój!
Ach, pan mój wróci,
Jaśko mój!
Mój pan powróci,
A nie porzuci Jaśko mnie![2]
1. |
|
2. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 112–114. |
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
