Wariant 1
StrzałkaHej Polska nie zginęła,
Bo my zginąć nie dam jej;
Z nas każdy Polski bronić chce
I wesprzeć w doli złej.
Wszak każdy zna granice jej,
Wszak to są morza dwa,
W obszarze całej ziemi tej
Do boju serce drga.
Hej Polska nie zginęła,
Nie – zroszona przodków krwią.
Wyplenim z niej nasienie złe
I chyba zginiem z nią.
Za prawa jej, za wolność jej
Przelejem chętnie krew;
Nie spoczniem, aż na ziemi tej
Wolności zejdzie krzew.[1]
Wariant 2
StrzałkaHej, Polska nie zginęła, nie,
My zginąć nie dam jej,
Wszak każdy z nas jej bronić chce
I wesprzeć w doli złej.
A każdy zna granice jej,
Wszak to są morza dwa,
W obszarze całej ziemi tej.
Do boju serce drga.
Hej, Polska nie zginęła, nie,
Zroszona przodków krwią,
Wyplenim z niej nasienie złe.
I chyba zginiem z nią.
Za prawo jej, za wolność jej
Przelejem chętnie krew;
Nie spoczniem, aż na ziemi tej
Wolności zejdzie siew.[2]
1. |
Świerzyński Michał, Pieśni narodowe z muzyką: w setną rocznicę trzeciego rozbioru Polski wydane. Z. 2, Słowa, Kraków, Księgarnia K. Wojnara i Spółki, 1900, s. 16. |
2. |
Barański, Franciszek, W górę serca!: drugi zbiór pieśni narodowych i patriotycznych. Cz. 2, Słowa, Lwów, Warszawa, Księgarnia Polska, 1920, s. 30. |