Jezus malusieńki

leży nagusieńki,

płacze z zimna, nie dała Mu

Matusia sukienki.

Bo uboga była.

rąbek z głowy zdjęła,

w który Dziecię uwinąwszy,

siankiem Je okryła.

Nie ma kolebeczki

ani poduszeczki,

we żłobie Mu położyła

siana pod główeczki.

Dziecina się kwili,

Matusieńka lili,

w nóżki zimno, żłóbek twardy,

stajenka się chyli.

Józefie stareńki,

daj z ogniem fajerki

grzać Dziecinę, sam co prędzej

podpieraj stajenki.^{[1], [3], [6]}

Jezus malusieńki

leży wśród stajenki,

płacze z zimna,

nie dała Mu Matusia sukienki.

Bo uboga była,

rąbek z głowy zdjęła,

w który Dziecię uwinąwszy,

siankiem Je okryła.

Nie ma kolebeczki

ani poduszeczki,

we żłobie Mu położyła

siana pod główeczki.

Gdy Dziecina kwili,

patrzy w każdej chwili

na Dzieciątko Boskie w żłóbku,

oko Jej nie myli.

Panienka truchleje,

a mówiąc łzy leje:

o mój Synu! Wola Twoja,

nie moja się dzieje.

Tylko nie płacz, proszę,

bo żalu nie zniosę,

dosyć go mam z męki Twojej,

którą w sercu noszę.^[2]

Jezus malusieńki

leży wśród stajenki,

/płacze z zimna, nie dała Mu

Matula sukienki./bis

Bo uboga była,

rąbek z głowy zdjęła,

/w który Dziecię owinąwszy

siankiem Je okryła./bis

Nie ma kolebeczki

ani poduszeczki,

/we żłobie Mu położyła

siano pod główeczki./bis

Dziecina się kwili,

Matusieńka lili,

w nóżki zimno, żłóbek twardy,

stajenka się chyli.

Pokłon oddawajmy,

Bogiem Je wyznajmy,

/to Dzieciątko ubożuchne

ludziom ogłaszajmy./bis^[4]

Jezus malusieńki, leżu wśród stajenki,

I drży z zimna, wzdycha nad nim to serce Mateńki./bis

A ubogą była, rąbek z głowy zdjęła,

W który Dziecię uwinąwszy, siankiem Je okryła./bis

Nie ma kolebeczki, ani poduszeczki,

We żłobie Mu położyła siana pod główeczki./bis

Gdy dziecina kwili, patrzy każdej chwili

Na Dzieciątko Boskie w żłóbku; oko Jej nie myli./bis

Panienka truchleje, a mówiąc łzy leje:

„O mój Synu! Wola Twoja nie moja się dzieje./bis

Tylko nie płacz, proszę, bo żalu nie zniosę,

Dosyć go mam z męki Twojej, którą w sercu noszę”./bis

Pokłon oddawajmy, Bogiem Je wyznajmy,

To Dzieciątko ubożuchne ludziom ogłaszajmy./bis

Niech Je wszyscy znają, serdecznie kochają,

Za tak wielkie poniżenie chwałę Mu oddają./bis

O najwyższy Panie! Waleczny Hetmanie!

Zwyciężonyś, mając rączki miłością związane./bis

Leżysz na tem sianie, Królu nieba, ziemie,

Jak baranek na zabicie za moje zbawienie!/bis

Przyjdź do serca mego, Tobie otwartego,

Przysposób je na mieszkanie dla wczasu Swojego./bis

Albo mi daj Swoje, wyrzuciwszy moje,

Tak będę miał pałac piękny na mieszkanie Twoje./bis^[5]

Jezus malusieńki, leży wśród stajenki,

Płacze z zimna, nie dała mu Matula sukienki.

Bo uboga była, rąbek z głowy zdjęła,

W który Dziecię uwinąwszy, siankiem Go okryła.

Nie ma kolebeczki, ani poduszeczki,

We żłobie Mu położyła siana pod główeczki.

Dziecina się kwili, Malusieńka lili,

W nóżki zimno, żłóbek twardy, stajenka się chyli.

Matusia truchleje, serdeczne łzy leje,

O mój Synu! Wola Twoja, nie moja się dzieje.

Przestań płakać, proszę, bo żalu nie zniosę,

Dosyć go mam z męki Twojej, którą w sercu noszę.

O najwyższy Panie! Waleczny Hetmanie!

Zwyciężonyś, mając rączki miłością związane.

Pójdź do serca mego, Tobie otwartego,

Przysposób je do mieszkania i w czasu, swojego.

Albo mi daj swoje, wyrzuciwszy moje,

Tak będziesz miał piękny pałac, na mieszkanie Twoje.^[7]

Jezus malusieńki

drżący calusieńki,

płacze z zimna, nie dała Mu

Matusia sukienki.

Bo uboga była.

rąbek z głowy zdjęła,

i Dzieciątko owinąwszy,

siankiem Je okryła.

Nie ma kolebeczki

ani poduszeczki,

we żłobie Mu położyła

sianka pod główeczki.^{[8], [9]}