Wariant 1
StrzałkaKiedy ranne wstają zorze,
Tobie ziemia, Tobie morze,
Tobie śpiewa żywioł wszelki,
Bądź pochwalon, Boże wielki.
A człowiek, który bez miary,
Obsypany Twymi dary,
Coś go stworzył i ocalił,
A czemużby Cię nie chwalił?
Ledwie oczy przetrzeć zdołam,
Wnet do mego Pana wołam,
Do mego Boga na niebie,
I szukam Go koło siebie.
Wielu snem śmierci upadli,
Co się wczoraj spać pokładli,
My się jeszcze obudzili,
Wariant 2
StrzałkaKiedy ranne wstają zorze,
Tobie ziemia, Tobie morze,
Tobie śpiewa żywioł wszelki,
Bądź pochwalon, Boże wielki.
A człowiek, który bez miary,
Obsypany Twymi dary,
Coś go stworzył i ocalił,
A czemużby Cię nie chwalił?
Ledwie oczy przetrzeć zdołam,
Wnet do mego Pana wołam,
Do mego Boga na niebie,
I szukam Go wkoło siebie.[3]
Wariant 3
StrzałkaKiedy ranne wstają zorze,
Tobie ziemia, Tobie morze,
Tobie śpiewa żywioł wszelki,
Bądź pochwalon, Boże wielki.
A człowiek, który bez miary,
Obsypany Twemi dary,
Coś go stworzył i ocalił,
Czemużby Ciebie nie chwalił
Ledwie sen opuścić zdołam,
Wnet do mego Boga wołam,
Do Boga mego na niebie,
I szukam Go koło siebie.
Wielu snem śmierci upadli,
Co się wczoraj spać pokładli,
My się jeszcze obudzili,
Byśmy Cię, Boże chwalili.[4]
Wariant 4
StrzałkaKiedy ranne wstają zorze,
Tobie ziemia, Tobie morze,
/Tobie śpiewa żywioł wszelki,
bądź pochwalon, Boże wielki./bis
A człowiek który bez miary
obsypany Twemi dary,
/coś go stworzył i ocalił,
a czemuż by Cię nie chwalił?/bis
Ledwie oczy przetrzeć zdołam
już do mego Pany wołam;
/do mego Boga na niebie
i szukam Go koło siebie./bis
Wielu snem śmierci upadli,
co się wczoraj spać pokładli;
/my się jeszcze obudzili,
1. |
Gralak Lech, Laudate Dominum (Chwalcie Pana): śpiewnik pielgrzymkowy Złotej Grupy Radomskiej, Radom, Księża Oratorianie, 1986, s. 77. |
2. |
Siedlecki Jan, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodiami dla użytku młodzieży szkolnej, wyd. 5 poprawione, Kraków, Księża Misjonarze na Kleparzu, 1908, s. 337, 338. |
3. |
Olszewski Jerzy, Śpiewnik młodej wsi: na 2 głosy, Warszawa, Centralny Związek Młodej Wsi, 1937, s. 1. |
4. |
Moniuszko Stanisław, Kiedy ranne wstają zorze: czterośpiew z towarzyszeniem organów, Warszawa, Ferdynand Hösick, 1903 |
5. |
|
6. |
|
7. |
Adrjański Zbigniew, Złota księga pieśni polskich: pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa, Bellona, 1994, s. 205. |
8. |
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007–2013.