Klucz od serdeczka

Zgłoszenie do artykułu: Klucz od serdeczka

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Wariant 1

Strzałka

Ej świecie, świecie, świecie marny,

Ej opuścił mnie synek(1) szwarny(2),

Ej opuścił, opuścił, poszedł preczka(3),

Ej wziął kluczyki od mego serdeczka(4).

Ej wziął od mego i od swego,

Abym nie odemkła do żadnego.

Ej nie będę się frasowała,

Ale ja będę wybierała;

Ej wybierę se jak gwoździczek,

Jaki był ten pierwszy miłowniczek(5).

Ej obierę se, coby miał góry i lasy,

A sztyry branne(6) konie do kolasy.[1], [2]


(1) synek – chłopak, określenie powszechnie używane na Śląsku.

(2) szwarny – ładny

(3) preczka – precz

(4) serdeczko – zdrobnienie od serca, pod wpływem czeskim.

(5) miłowniczek – kochanek, pod wpływem czeskim.

(6) branny – wrony, prowincjonalizm śląski.

Wariant 2

Strzałka

Ach mój Boże, jak mi tęskno,

Pocieszenie mnie odeszło.

Odeszło mnie prećka,

Wziął mi kluczyk od serduszka.

Jak od swego, tak od mego,

Wziął mi kluczyk serca mego...[1], [3]