Zgłoszenie do artykułu: Koniec gry

Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE i ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 (Dz. U. poz. 1000), w celu wymiany informacji z zakresu polskiej pieśni i piosenki. Wymiana informacji będzie się odbywać zarówno za pośrednictwem niniejszego formularza jak i bezpośrednio, w dalszym toku spraw, redaktora bazy danych, prowadzącego korespondencję z właściwego dla niego adresu mailowego.
Administratorem danych jest Ośrodek Kultury „Biblioteka Polskiej Piosenki” z siedzibą w Krakowie przy ulicy Krakusa 7. Wszelkie dokładne informacje o tym jak zbieramy i chronimy Twoje dane uzyskasz od naszego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (iodo@bibliotekapiosenki.pl).
Wszystkim osobom, których dane są przetwarzane, przysługuje prawo do ochrony danych ich dotyczących, do kontroli przetwarzania tych danych oraz do ich uaktualniania, usunięcia jak również do uzyskiwania wszystkich informacji o przysługujących im prawach.

Był taki muzyk,

Co szczęście zgarniał oktawami.

Na klawiszach zwykłych znalazł je.

Nie wiadomo skąd się wzięło to

Samo szczęście w jego grze.

Gdyby tylko czasem

Smutni ludzie posłuchali

Jasnych etiud w biało czarnej skali,

Gdyby chłodne muzy pokochały go,

Dźwięk nie wypadłby mu z rąk.

Koniec gry

Nawoływał nocny stróż.

A pianista ciągle śnił

I nie wiedział, że to już

Koniec gry.

Szczęśliwy muzyk

Zapomniał się przy fortepianie,

Gdy w żałobie szarej wstawał dzień.

I zamilkło nagle dziwne to

Złote szczęście w jego grze.

Nie wierzyli ludzie w bajki wydumane,

Wszystko było takie już ograne.

Dzieł zmęczonych słuchał rozstrojony świat

Nie znał nikt szczęśliwych gam.

Koniec gry

Choć pianista bardzo chciał.

Nie przypomniał sobie fraz,

W których pełno było gwiazd.

Koniec gry

Nawoływał nocny stróż,

A pianista ciągle śnił.

Nie chciał wiedzieć, że to już

Koniec gry.[1]

Bibliografia

1. 

http://www.irenajarocka.pl/9/1/song/69/dyskografia.html
Oficjalna strona Ireny Jarockiej [odczyt: 16.04.2015].